Εξεταστική είναι θα περάσει!

Όσον αφορά το καλοκαίρι που πέρασε, άλλοι πήγαν διακοπές και άλλοι έκατσαν στο σπίτι τους. Μερικοί μπορεί να ξεκουράστηκαν, άλλοι πάλι μπορεί να δούλευαν σεζόν ολόκληρο το καλοκαίρι. Το σίγουρο είναι πως σχεδόν όλοι, τον Σεπτέμβρη, έρχονται αντιμέτωποι με την εξεταστική. Για κάποιους μπορεί να είναι σχετικά εύκολη, ενώ για άλλους μπορεί να είναι πιο εντατική. Τα κενά μεταξύ των εξετάσεων είναι πιο μικρά σε σχέση με τις υπόλοιπες εξεταστικές και αυτό μπορεί να εντείνει το άγχος και την κούραση. Το σίγουρο είναι όμως πως όπως και οι υπόλοιπες εξεταστικές, έτσι και αυτή, δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο.

Λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας, η εξεταστική μπορεί να φαίνεται ότι είναι περίοδος απομόνωσης, μοναξιάς και «αντικοινωνικότητας». Ιδιαίτερα με την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας (σύμπτυξη μαθημάτων στα προκλινικά και διόγκωση της ύλης), μπορεί να φαίνεται πολύ πιεστική. Σίγουρα ο καθένας και η καθεμία έχει τον δικό του τρόπο μελέτης, αλλά κανείς δεν σου υπαγορεύει, και ούτε είναι προδιαγεγραμμένο ότι αν περνάς καλά μέσα στην εξεταστική δεν θα περάσεις τα μαθήματά σου. Αυτοί που πάσχουν και συμπάσχουν μαζί σου, οι συμφοιτητές σου, είναι ίσως η καλύτερη επιλογή για να «τα βγάλεις πέρα» στην εξεταστική. Κόντρα λοιπόν στην αποξένωση και στον «ατομικό δρόμο» μπορούμε να διαβάζουμε συλλογικά, να μοιραζόμαστε τις σημειώσεις μας, να βοηθάμε και να βοηθιόμαστε από τους συμφοιτητές μας. Οι προηγούμενοι από εμάς έχουν προνοήσει και έχουν αφήσει πίσω τους πλούσιο υλικό σε παλιά θέματα και σημειώσεις ηλεκτρονικά (Greek Meds) που ακόμα και αν δεν αποτελούν αποκλειστικά το διάβασμά μας, είναι βοηθητικά. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στις πολλές, απαρχαιωμένες σχετικά σημειώσεις υπογεγραμμένες από την Νέα Προοπτική (και λίαν συντόμως από την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ). Οι πρακτικές αυτές είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με την φοιτητική αλληλεγγύη καθώς ζητούν ως αντίτιμο την ψήφο σε μελλοντικές εκλογές.

 

Μετά το διάβασμα όμως, έρχεται και η εξέταση. Εκεί μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με πολλές «παραξενιές». Κάποιες έδρες αποφασίζουν και ανακοινώνουν τελευταία στιγμή ότι χρειάζονται επιπλέον δήλωση για να μπορέσεις να δώσεις το μάθημα, λέγοντας ότι χωρίς αυτή δεν θα μπορείς να εξεταστείς. Η μόνη δήλωση που έχει όμως κάποια σημασία είναι αυτή στο my studies, βάσει της οποίας βγαίνουν και οι λίστες των φοιτητών. Εδώ και χρόνια τώρα, ως φοιτητές, έχουμε καταφέρει (με τις πιο πολλές έδρες τουλάχιστον), ο φοιτητής να μπορεί να εξεταστεί, ακόμα και αν δεν υπάρχει αυτή η δήλωση. Ο βαθμός μπορεί να κρατηθεί και να περαστεί στο σύστημα με την επόμενη δήλωση. Έπειτα η κατανομή στα αμφιθέατρα που ανακοινώνουν οι έδρες πριν την εξεταστική είναι καθαρά τυπική και μάλιστα πολλές φορές ανακριβής. Κάποια αμφιθέατρα πληρούνται πολύ πιο εύκολα από άλλα επομένως μπορεί κάποιος να αναγκαστεί να πάει σε άλλο αμφιθέατρο από αυτό που θεωρητικά είναι το όνομά του. Ο καθηγητής ή ο επιτηρητής δεν έχει κανένα δικαίωμα να του απαγορέψει να εξεταστεί ή να τον διώξει. Δεν είναι λίγες οι φορές που η καχυποψία των επιτηρητών χτυπάει κόκκινο, με αποτέλεσμα να αλλάζουν τις θέσεις των φοιτητών συνεχώς πριν ξεκινήσει η εξέταση, έτσι ώστε με μαθηματική ακρίβεια να έχουν ο ένας από τον άλλο την μέγιστη δυνατή απόσταση. Δεν είναι πάλι και λίγες οι φορές που η ίδια καχυποψία στρέφει εμμονικά τον επιτηρητή απέναντι σε φοιτητές με την κατηγορία ότι αντιγράφουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν επιτρέπουμε να μας μεταχειρίζονται σαν παιδιά και υπερασπιζόμαστε τον συμφοιτητή μας αλλά και τον εαυτό μας.

Σε αντίθεση με την αντίληψη πολλών καθηγητών που λένε ότι τα δύσκολα ή και αδίδακτα θέματα θα μας κάνουν καλύτερους φοιτητές άρα και καλύτερους γιατρούς, λέμε το εξής: Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μαθήματα και ύλες με βιώσιμο όγκο, θέματα εντός της ύλης αυτής, σχετικά με πράγματα που μπορούν και θα είναι χρήσιμα είτε για την πορεία μας μέσα στη σχολή είτε μετέπειτα. Η αποστήθιση και η αναπαραγωγή εξειδικευμένων πληροφοριών από το πρώτο έως το έκτο έτος της σχολής δεν βοήθησε ιδιαίτερα ποτέ, κανένα.  Πέρα από αυτό, όμως, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να μπορούμε να δούμε το γραπτό μας, αν το επιθυμούμε, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που δεν διορθώνονται ή δεν λαμβάνονται υπ’ όψη όλες μας οι απαντήσεις, κάτι που τελικά ρίχνει άδικα την βαθμολογία κάτω από τη βάση. Τέλος, εφόσον δεν προβλέπεται από τον οδηγό σπουδών η χρήση αρνητικής βαθμολογίας ή άλλων καμπύλων βαθμολογίας, δεν μπορεί καμία έδρα να αποφασίζει κατά το δοκούν ότι θέλει να την εφαρμόσει. Η αυθαίρετη αυτή αλλαγή της βαθμολογίας συνήθως (αν όχι πάντα) οδηγεί σε κόψιμο πολλών φοιτητών στην εξέταση που με τις κανονικές οδηγίες είχαν περάσει. Απόδειξη πως η αυθεραισία των καθηγητών δε σταματάει παρά μόνο από μας είναι η περίπτωση του κ.Τζιούφα που έκοψε ολόκληρη ομάδα εκτοετών φοιτητών γιατί δεν τους άρεσε η κλινική!!!

 

Με αυτά τα πολύ απλά βήματα, επομένως, μπορούμε όλοι να τα βγάλουμε πέρα στην εξεταστική. Είμαστε φοιτητές, άνθρωποι με ενδιαφέροντα, και ακόμα και αν το διάβασμα καταλαμβάνει τον περισσότερο χρόνο στην εξεταστική, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον καταλαμβάνει όλο. Κάποια μαθήματα μπορεί να είναι κουραστικά και βαρετά, κάποια άλλα όχι, το σίγουρο όμως είναι πως αν αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό, όλα θα είναι πιο ευχάριστα και χαλαρά.

«Αιώνια σαθρά είναι τα επιχειρήματα υπέρ των διαγραφών»

Φέτος οι σχολές μας ανοίγουν μετά από έναν «θερμό» Αύγουστο που προηγήθηκε ,στη διάρκεια του οποίου η κυβέρνηση ΝΔ και το υπουργείο εξήγγειλαν και έσπευσαν να περάσουν επιθετικές αλλαγές για την Παιδεία και τα Πανεπιστήμια συγκεκριμένα, και το έκαναν ειδικά  το καλοκαίρι για να αποφύγουν τυχών αντιδράσεις και συζητήσεις των οργάνων των Φοιτητικών Συλλόγων. Μετά τη θεσμική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που εντάχθηκε στην γενικότερη ατζέντα  επιβολής «νόμου και τάξης» της κυβέρνησης και έθεσε το υπόβαθρο καταστολής των αντιδράσεων που θα επακολουθούσαν, σειρά έχουν οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών που ξεπερνούν τα ν+2 έτη φοίτησης  καθώς και αλλαγές όπως η καθιέρωση βάσης μεγαλύτερης του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, η επαναφορά των διδάκτρων σε προπτυχιακά τμήματα κλπ. Διότι διαχρονικά οι φοιτητές με όπλο τις συλλογικές τους διαδικασίες, τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις ασκούσαν τις μέγιστες πιέσεις για την υπεράσπιση των κεκτημένων τους, ενάντια σε κυβερνήσεις και καθηγητικό σώμα.  Όλες αυτές οι αλλαγές δεν μας φέρνουν απλά έναν αέρα από τα παλιά, μιας και έχουν επιχειρηθεί επανειλημμένα από κυβερνήσεις  ΝΔ, αλλά έρχονται να συνδεθούν μεταξύ τους συνθέτοντας ένα πεδίο ριζικής αναδιάρθρωσης του χάρτη της εκπαίδευσης και γίνονται για πολύ συγκεκριμένους λόγους .

 Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο εκτιμάται με βάσει στατιστικά στοιχεία (https://www.kathimerini.gr/1035171/article/epikairothta/ellada/aiwnioi-foithtes-telos) ότι λίγο λιγότεροι από 120.000 φοιτητές βρίσκονται υπό την απειλή της διαγραφής ενώ τα κυρίαρχα επιχειρήματα που ακούμε είναι ότι «οι αιώνιοι φοιτητές κοστίζουν», «οι αιώνιοι είναι τεμπέληδες και πρέπει να υπάρχει για όλους ένα πειθαρχημένο πλαίσιο σπουδών» και στοχεύουν στο να νομιμοποίησουν αυτό το μέτρο. Οι διαγραφές φοιτητών ωστόσο δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά στις πρόσφατες εξαγγελίες της κ.Κεραμέως. Σχεδόν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια στην εκπαίδευση από τη μεταπολίτευση και μετά περιλαμβάνει το ζήτημα των διαγραφών σε μία γενικότερη προσπάθεια περιορισμού του χρόνου φοίτησης. Τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλουν σήμερα για τους αιώνιους έλεγαν και το 1978 με το νόμο 815, προσπαθώντας για πρώτη φορά να εισάγουν το “ν+2”. Στη συνέχεια ήρθε ο “νόμος Γιαννάκου” το 2006, ο νόμος Διαμαντοπούλου το 2011 ,η αναθεώρηση του τελευταίου (νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου) το 2012 και ο νόμος Πλαίσιο το 2014. Ωστόσο, στον πυρήνα τους οι διαγραφές αποτελούν ένα μέτρο που φανερώνει τις εκδικητικές και τιμωρητικές διαθέσεις της ΝΔ απέναντι στη νεολαία, που με νικηφόρους αγώνες, καταλήψεις μηνών, και βίαιες συγκρούσεις απέναντι στις κυβερνήσεις και την καταστολή, είχε εμποδίσει το μέτρο των διαγραφών, όποια χρονική περίοδο και με όποια μεταβατική μορφή ερχόταν στο προσκήνιο.

Μιας και οι διαγραφές φοιτητών δεν είναι καθόλου τυχαίες λοιπόν, αλλά είναι πάγια επιδίωξη του Υπουργείου, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται επιφανειακά. Αντίθετα, έχοντας δει τα (διαχρονικά απ’ότι φαίνεται) επιχειρήματα της αναδιάρθρωσης έχει νόημα να τα αποδομήσουμε.

“Οι αιώνιοι μένουν στο πανεπιστήμιο γιατί είναι τεμπέληδες και δεν θέλουν να βγουν στην αγορά εργασίας”.

Το επιχείρημα αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό να ακούγεται σήμερα όταν η νεολαία έχει να αντιμετωπίσει τις συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Οι νέοι απόφοιτοι όχι μόνο έχουν να αντιμετωπίσουν ποσοστό ανεργίας της τάξης του 40% (υπολογίστηκε το 1^ο τρίμηνο 2019) αλλά η εναλλακτική που έχουν συνήθως είναι η δουλειά με μαύρα και χωρίς ασφάλεια, η προοπτική της επισφάλειας με 300 ευρώ που είτε εξαναγκάζει τους νέους να αναζητήσουν απασχόληση στο εξωτερικό είτε να αποδεχτούν ότι θα σχεδιάζουν τη ζωή τους μόνο βραχυπρόθεσμα και θα συμβιβάζονται με «λίγα και στο χέρι». Αυτή η πραγματικότητα δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη και την προοπτική των νέων γιατρών, αφού 1,5 χρόνο πριν απολύθηκαν επικουρικοί γιατροί που είχαν δουλέψει 2 χρόνια με απλήρωτες εφημερίες και δεν αποζημιώθηκαν ποτέ, ενώ και οι γιατροί στα ιδιωτικά νοσοκομεία που δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις εργάζονται με παρόμοιους όρους.Επιπλέον πολλοί φοιτητές στις σημερινές συνθήκες αναγκάζονται να εργάζονται κατά τη διάρκεια των σπουδών τους κάτι που σε σχολές σαν τη δική μας που έχουν κλινικές, υποχρεωτικά εργαστήρια κλπ παρατείνει το χρόνο φοίτησης.

Η αστοχία του επιχειρήματος όμως δε σταματά εκεί. Ο μέσος όρος αποφοίτησης πολλών σχολών δείχνει μια άλλη πραγματικότητα από αυτή των «τεμπέληδων αιώνιων». Η Νομική Αθήνας έχει μέσο όρο 6 χρόνια, δηλαδή ν+2, Στο Φυσικό Αθήνας ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι 7,6. Στις Ιατρικές Θεσσαλίας και Κρήτης ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι τα 8 χρόνια που σημαίνει ότι οι μισοί φοιτητές Ιατρικής σε αυτές τις σχολές δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο αν περάσουν οι διαγραφές! Στην Ιατρική Αθήνας ήταν μέχρι τώρα τα 6,5 χρόνια ,γιατί άραγε? Όχι επειδή στις άλλες ιατρικές είναι πιο τεμπέληδες ή λιγότερο εύστροφοι οι φοιτητές αλλά επειδή στην σχολή μας είχαμε πτυχιακές εξετάσεις ,είχαμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών ,είχαμε προαιρετικές παρουσίες στα μαθήματα επιλογής και όχι αλυσίδες μαθημάτων. Αν όμως οι συλλογικές μας διεκδικήσεις δεν τα κέρδιζαν αυτά (και είναι διακύβευμα το κατά πόσο θα συνεχίσουμε να τα έχουμε) τότε αναμφίβολα θα αποφοιτούσαμε και μεις στα 8 χρόνια και θα το φετινό πρώτο έτος θα κινδυνεύει με διαγραφή μετά από αυτό. Το πόσο εντατικοποιημένο είναι το πρόγραμμα σπουδών μιας σχολής λοιπόν επηρεάζει κυρίαρχα και το βαθμό δυσκολίας της και όχι η ικανότητα των φοιτητών.

«Οι αιώνιοι κοστίζουν στο κράτος και στον Έλληνα φορολογούμενο»

Είναι γελοίο πως αναμασούν αυτό το επιχείρημα συνεχώς, ενώ είναι ευρέως γνωστό πως σε φοιτητές των ν+2 ετών στερείται οποιαδήποτε φοιτητική παροχή (σίτιση, στέγαση, πάσο, συγγράμματα). Βέβαια, δεν μας εκπλήσσει αυτή η άγνοια της υπουργού παιδείας, αφού η ίδια αποφοίτησε από ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Ωστόσο, αποτελεί προσβολή στην νοημοσύνη του λαού ότι η Ν. Κεραμέως κάνει αναφορά σε οικονομική επιβάρυνση του πανεπιστημίου λόγω των «ν+2 φοιτητών»,  την ίδια ώρα που στα πλαίσια των μνημονιακών περικοπών η χρηματοδότηση του πανεπιστημίου μειώνεται σταδιακά, φέρνοντας την Ελλάδα στην τελευταία θέση των χωρών του ΟΟΣΑ σε δαπάνες ανά φοιτητή. Αυτήν την καραμέλα που αναπαραγόταν από φιλικά προς τη ΝΔ ΜΜΕ ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων ήρθε πρόσφατα και η ίδια η Υπουργός Παιδείας να αναιρέσει σε συνέντευξή της δηλώνοντας πως το μέτρο των διαγραφών δεν είναι δημοσιονομικό αλλά πειθαρχικό. Πως οι φοιτητές πρέπει να συμμορφώνονται με συγκεκριμένες συνθήκες που απαιτεί η αγορά εργασίας. Οι ίδιες οι αντιφάσεις του Υπουργείου λοιπόν δείχνουν την αξία επιχειρημάτων σαν και αυτό

«Λίγοι καθηγητές και αριστούχοι, πολλοί οι αιώνιοι»

Σίγουρα έχουμε ακούσει δηλώσεις καθηγητών και πρυτάνεων σχετικά με το πώς οι αιώνιοι φοιτητές δεν αφήνουν τους υπόλοιπους φοιτητές και τους καθηγητές να ανεβάσουν το επίπεδο του πανεπιστημίου και να το εναρμονίσουν με τα ευρωπαικά πρότυπα, την προαγωγή της αριστείας και της αξιοκρατίας. Εδώ αρχικά υπάρχει μια αντίφαση αφού ταυτόχρονα έχουν ιδρυθεί σε ελληνικά πανεπιστήμια πχ φιλοσοφική ξενόγλωσσα τμήματα με δίδακτρα (την ίδια στιγμή που υποτίθεται τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν κορεστεί από τους πολλούς φοιτητές) στα οποία ενδέχεται να μην υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί αφού εκεί κυριολεκτικά ο χρόνος θα ισοδυναμεί με χρήματα. Μάλιστα ενδέχεται να έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τις αντίστοιχες σχολές των ΑΕΙ κάτι που καταρρίπτει και το επιχείρημα της αριστείας. Όσο αναφορά την ιδεολογική προπαγάνδα περί αριστείας η απάντηση είναι απλή. Τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται υψηλά στις διεθνείς αξιολογήσεις γεγονός που το μαρτυρούν τα ίδια τα δεδομένα (Καθημερινή!, 21.6.2019 Στα καλύτερα πανεπιστήμια έξι ελληνικά ΑΕΙ). Δεύτερον οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων, όλα τα προηγούμενα χρόνια, μπορούσαν να ανταποκριθούν μια χαρά στην αγορά εργασίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έπειτα, ο ίδιος όρος της αξιοκρατίας δεν αποτελεί βάση για οποιοδήποτε επιχείρημα σε αυτό το πλαίσιο, αφού η στέρηση του πτυχίου από έναν συμφοιτητή μας αποτελεί στον πυρήνα του το ιδεολόγημα του ατομικού δρόμου που αναπαράγει και η δεξιά και δεν αντιστοιχεί σε κάποιο αντικειμενικό συμφέρον των φοιτητών. Τις σπουδές μας τελικά υποβαθμίζουν οι αιώνιοι ή η υποχρηματοδήτηση, η κατάτμηση του ενιαίου πτυχίου και το ότι οι περισσότεροι απόφοιτοι των σχολών της Ελλάδας δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα ?

«Και αν όλα αυτά δεν ισχύουν, τότε γιατί η ΝΔ θέλει να διαγράψει φοιτητές?»

Οι λόγοι είναι τρείς κυρίαρχα κατά σειρά ιεράρχησης .Πρώτον γιατί με το φόβο της διαγραφής όλοι οι φοιτητές θα μπαίνουν σε έναν αγώνα δρόμου να τελειώσουν τις σπουδές τους πάσει θυσία (ατομική) ,στον οποίο οτιδήποτε άλλο εκτός από το διάβασμα θα είναι παρέκκλιση και άρα θα σημάνει μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η νεολαία σπούδαζε και ζούσε. Σημαίνει πειθάρχηση των φοιτητών, σημαίνει αποδοχή της εντατικοποίησης γιατί θα μας κάνει δήθεν πιο αποδοτικούς στο διάβασμα, σημαίνει ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας θα είναι μια περιττή πολυτέλεια η οποία επιπλέον θα θέτει σε κίνδυνο τις σπουδές μας όπως ένας εργαζόμενος που αντιδρά ζει διαρκώς με το φόβο της απόλυσης. Δεύτερον γιατί η ΝΔ έχει εξαγγείλει ότι τα τμήματα των ΑΕΙ θα υποστούν αξιολόγηση και όσα «τα πάνε καλά» θα λάβουν και χρηματοδοτήσεις και πολυπόθητα μεταπτυχικά κλπ. Κριτήρια για την αξιολόγηση θα είναι και το κόστος ανά φοιτητή (χαμηλό)και ο μέσος όρος αποφοίτησης κλπ άρα η Ιατρική Αθήνας θα υποστεί από τις πρώτες σχολές αυτές τις αλλαγές που θα την καταστήσουν συμμορφωμένη στα πρότυπα καλής αξιολόγησης. Τρίτον γιατί η ΝΔ παράλληλα προωθεί και τα ιδιωτικά ιδρύματα τα οποία όσο δεν έχει καταργηθεί το αρ.16 και δεν έχουν μπει δίδακτρα για φοιτητές σε ελληνικά ΑΕΙ,μπορούν απλά να αποτελούν το σχέδιο διαφυγής για όσους φοβούνται ότι δε θα ολοκληρώσουν τη φοίτηση σε μια απαιτητική σχολή πόσο μάλλον όταν η ίδια η σχολή θα καθορίζει τον αριθμό εισακτέων.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αυτό το μέτρο είτε εφαρμοστεί για όλους είτε μπουν κριτήρια ,εξαιρέσεις και «περίοδοι χάριτος» θα δυσχεραίνει την καθημερινότητα όλων μας αφού ακόμα και αν δεν επηρεάσει τους εν ενεργεία φοιτητές η αύξηση της εντατικοποίησης και τα αποτελέσματα που θα φέρει στην υποχώρηση από βασικά κεκτημένα φοιτητικά δικαιώματα σίγουρα δε αφήσει και αυτούς ανεπηρέαστους. Το μέτρο των διαγραφών δεν αποτελεί πλήγμα μόνο για τους ν+2, αλλά πλήττει το σύνολο των φοιτητών. Ακόμα και για αυτούς που βρίσκονται κάτω από το ν+2 η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θα σημάνει μια ριζική αλλαγή των όρων φοίτησης καθώς οποιαδήποτε πρακτική των φοιτητών θα φιλτράρεται από το ν+2 και θα επάγει με ένα συνεχή τρόπο πιέσεις για γρήγορη αποπεράτωση.Γιατί ξέρουμε ότι λογικό να θέλει η κυβέρνηση να βάλει τέλος σε «ιδιομορφίες» του ελληνικού πανεπιστημίου που γεννούν αναπαραστάσεις συλλογικού αγώνα,  και τελικά νίκης σε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και μπαίνει εμπόδιο στη διαμόρφωση εργαζομένων που θα είναι φθηνοί, ευέλικτοι και φυσικά πειθαρχημένοι. Λογικό να θέλει η κυβέρνηση να βάλει τέλος στους συλλογικούς αγώνες των φοιτητών, αφού αυτοί έχουν πολλάκις μπλοκάρει διάφορες απόπειρες διάλυσης του δημόσιου, δωρεάν, δημοκρατικού Πανεπιστημίου, πηγαίνοντας πίσω τα σχέδια της εκάστοτε κυβέρνησης όπως έχουν μπλοκάρει και τις διαγραφές φοιτητών.

Μπροστά σε αυτά οφείλουμε να παραμείνουμε ενωμένοι ,να θέσουμε αναχώματα μέσα από τις συλλογικές μας διεκδικήσεις στην αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων και να εξασαφλίσουμε κανένας συνάδελφός μας ποτέ και πουθενά να μη διαγραφεί

 

Κάτω τα χέρια από το άσυλο!

                                                   ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!
Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε από την αυτοδύναμη πλέον κυβέρνηση της ΝΔ ένα πολυνομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο μονοπωλεί το ενδιαφέρον του πολιτικού διαλόγου αφού τόσο η ΝΔ, τα ΜΜΕ όσο και πλήθος καθηγητών προβάλλουν τα πανεπιστήμια και ιδιαίτερα τις σχολές του κέντρου σαν μια εμπόλεμη ζώνη, όπου επικρατεί μια συνεχής κατάσταση ανομίας η οποία πρέπει να παταχθεί .Μάλιστα, κατά του πανεπιστημιακού ασύλου τάχθηκε δημοσίως λίγες ώρες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου η Νέα Προοπτική η οποία χαρακτηριστικά αναφέρει «H κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου αποτελεί ένα βήμα που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στα πρότυπα των σύγχρονων πανεπιστημίων του ανεπτυγμένου κόσμου». Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι και οι δηλώσεις στο Πρώτο Θέμα του καθηγητή Βιοχημείας, ιδρυτή της ανωτέρω «ανεξάρτητης» παράταξης και νυν ειδικού συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα Πανεπιστήμια(!) κ.Σιάσου πως «το άσυλο ανομίας στο πανεπιστήμιο επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία του και πρέπει άμεσα να καταργηθεί»

Τι είναι όντως το άσυλο και πως κατοχυρώθηκε ιστορικά?
Οι πανεπιστημιακοί χώροι πανευρωπαικά ήδη από τη δεκαετία του ’60 και μετά αποτέλεσαν το προπύργιο ανάπτυξης κοινωνικών κινημάτων και ριζοσπαστικών πρακτικών . Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάληψη του ΕΜΠ και η συνδεσή της με την κλιμάκωση του αντιδικτατορικού αγνώνα. Το φοιτητικό άσυλο στην Ελλάδα κατοχυρώθηκε ως εκ τούτου μετά το 1974 και οι φοιτητικοί σύλλογοι χρειάστηκε αρκετές φορές να το προασπίσουν από επιθέσεις που γίνονταν με νόμους,από επιθέσεις που γίνονταν με δακρυγόνα και γκλοπ (όπως στο πρόσφατο 2015 στη νομική) αλλά και από επιθέσεις στο θεσμό του ασύλου που το παρουσίαζαν σαν την αιτία «χάους και ανομίας» και όχι σαν ισχυρό όπλο στα χέρια των φοιτητών. Είναι γεγονός μετά από όλα αυτά οτι ούτε το άσυλο,ούτε η συνταγματικά κατοχυρωμένη “ακαδημαική ελευθερία” εμπόδισαν ποτέ πλήρως το κράτος και αρκετές φορές την αστυνομία να παρεμβαίνει εντός του πανεπιστημίου αλλά περιόρισαν αρκετά το ρόλο τους .Δεν είναι τυχαίο οτι η πολιτική και ο φοιτητικός συνδικαλισμός επιβιώνουν μέχρι σήμερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο κάτι που όντως το διαφοροποιεί από αρκετά ευρωπαικά,παρά τη λυσσαλέα αντίδραση κυβερνήσεων,πρυτάνεων και καθηγητών που οραματίζονται σχολές αποστειρωμένες από πολιτικές συζητήσεις ,φοιτητικές διεκδικήσεις και πολιτιστικές ομάδες-εκδηλώσεις και άλλες «άσχετες με τη γνώση» δραστηριότητες.

Γιατί η κυβέρνηση καταργεί το άσυλο και τι σημαίνει αυτό για όλους εμάς?
Η κυβένηση προκειμένου να δικαιολογήσει την κατάργηση του ασύλου και στη βάση της εικόνας που διαδίδει εξώστρεφα για τα ελληνικά πανεπιστήμια προβάλλει επιχειρήματα περί αυξημένης εγκληματικότητας, εμπορίου ναρκωτικών,πεδίου τέλεσης αξιόποινων πράξεων στα οποία ,σύμφωνα με το πόρισμα Παρασκευόπουλου που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκαταλέγονται μέχρι και οι καταλήψεις και τα φοιτητικά πάρτι. Ωστόσο,πρόκειται για επιχειρήματα χωρίς καμία βάση αφενός γιατί,σύμφωνα με έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ,τα πανεπιστήμια αποτελούν από τους πιο ασφαλείς κοινωνικούς χώρους καθώς η εγκληματικότητα στους πανεπιστημιακούς χώρους είναι μηδαμινή συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο αφετέρου γιατί είναι γνωστό πως το εμπόριο ναρκωτικών στις σχολές του κέντρου(Νομική,ΑΣΟΕΕ,Κάτω Πολυτεχνείο)γίνεται με επίγνωση και ενίοτε υπό την καθοδήγηση της αστυνομίας με σκοπό την απονομιμοποίηση του θεσμού στη συνείδηση των φοιτητών και της κοινωνίας,ώστε η κατάργηση του να πραγματοποιηθεί χωρίς καμία αντίσταση. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ακόμα και σε περιόδους που το άσυλο θεσμικά κατοχυρωνόταν μόνο ως ακαδημαικό(πχ με πόρισμα Παρασκευόπουλου) και επιτρεπόταν η αυτεπάγγελτη παρέμβαση στους πανεπιστημιακούς χώρους για ποινικά εγκλήματα οι πιάτσες διακίνησης δεν μετακινήθηκαν. Εξάλλου ως φοιτητές ιατρικής δεν μπορούμε παρά να αναδείξουμε την κυρίαρχη ευθύνη του κράτους στην έλλειψη δομών απεξάρτησης και επανένταξης των τοξικοεξαρτημένων ατόμων που καταδεικνύει και την ουσιαστική αδιαφορία της κυβέρνησης για το ζήτημα.
Μετά τη θεσμική κατοχύρωση του ασύλου πραγματοποίηθηκαν πολλές προσπάθειες κατάργησής του με νόμους (ν.Διαμαντοπούλου,ν.Γιαννάκου κλπ) ενίοτε και με δακρυγόνα και γκλόπ ,ενώ τελικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις παράλληλα με αυτά τα κατασταλτικά μέτρα κινήθηκαν και στην προσπάθεια απόσπασης συναίνεσης από τους ίδιους τους φοιτητές και την κοινωνία, κατασκευάζοντας μια εικόνα διάλυσης των ελληνικών πανεπιστημίων όπως περιγράψαμε αλλά και μειώνοντας τη χρηματοδότηση, απολύοντας προσωπικό υπηρεσιών καθαρισμού κλπ. Και το έκαναν αυτό επειδή αποτελούσε αγκάθι στα σχέδια τους για την μετατροπή του πανεπιστημίου σε έναν αποστειρωμένο χώρο από τις συλλογικές πρακτικές και τις πολιτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες.Έτσι μαζί με τις αξιόποινες πράξεις θα συγκαταλέγονται και οι παραδοσιακές πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων (καταλήψεις,κινητοποιήσεις στα όργανα διοίκησης κλπ) και άρα θα καταστέλλονται και οι φοιτητές απλά θα καλούνται να πειθαρχήσουν στο να επισκέπτονται τους πανεπιστημιακούς χώρους μόνο για τις ακαδημαικές τους υποχρεώσεις,θα είναι εντατικοποιημένοι και δεν θα διεκδικούν τα δικαιώματά τους για καλύτερους όρους φοίτησης,δουλειάς και ζωής με αξιοπρέπεια. Άρα,θα γίνει πιο πρόσφορο το έδαφος για την εφαρμογή όλων των αντιδραστικών μέτρων που η νυν υπουργός Παιδείας Κεραμέως θέλει να εφαρμόσει,με χαρακτηριστικότερο παραδείγματα την επαναφορά των διαγραφών στα ν+2 έτη αλλά και κατάργηση φοιτητικών παροχών και κεκτημένων ανά σχολή όπως οι πτυχιακές εξεταστικές στην σχολή μας.

Σύμμαχοι στην κατάργηση ΔΑΠ και Νέα Προοπτική
Η Νέα προοπτική σε ΔΣ του συλλόγου μας αλλά και στην ίδια τη ΓΣ τοποθετήθηκε κατά του φοιτητικού ασύλου με μοναδικό επιχείρημα ότι αποτελεί άσυλο ανομίας και χωρίς να παρουσιάσει συγκεκριμένα περιστατικά στα οποία αναφέρεται για την Ιατρική σχολή. Αυτή η τοποθέτηση δεν είναι τυχαία αλλά σχετίζεται με το πραγματικό πρόσωπο αυτής της πολιτικής δύναμης . Πρόκειται για μια καθαρόαιμη δεξιά πολιτική δύναμη, αφού εμπεριέχει μέλη της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ ενώ μέλη της έχουν και άμεση σχέση με τη φασιστική οργάνωση ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ.Παρά το προσωπείο αυτονομίας και ανεξαρτησίας προβαίνει σε πολιτικές ρητορείες εθνικιστικού και φασιστικού περιεχομένου(δεν υπέγραφε καταγγελία στη ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ,υποστήριζε σε ΔΣ ότι το ΝΑΤΟ μας προστατεύει από Τούρκους και Αλβανούς κλπ). . Έπειτα, εκφέρει μια ξεκάθαρα συντηριτική πολιτική θέση έναντι των κινηματικών και των συλλογικών πρακτικών, αφού δεν φέρνει τον κόσμο της στις ΓΣ, ή παρευρίσκεται μόνο αντιπροσωπευτικά και με διαφορετική πολιτική τοποθέτησημε στόχο προφανώς την απονομιμοποίηση της και πάντα απέχει από τις κινητοποιήσεις του συλλόγου που έχουν στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φοιτητών. Με όλα αυτά δεν μας εντυπωσιάζει που τάσσεται κατά του ασύλου αφού το άσυλο επιτρέπει οι φοιτητές να συζητούν,να κινητοποιούνται και να αποφασίζουν συλλογικά για όλα αυτά που η Ν.Πρ. επιλέγει να μην διεκδικεί η να κερδίζει για τα μέλη της ατομικά μέσω της διαπλοκής με τους καθηγητές.
Η ΔΑΠ η οποία επανεμφανίστηκε φέτος στη σχολή παρότι δεν έχει εμφανιστεί σε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις επίσης εξέφρασε την ίδια τοποθέτηση κάτι που ομοίως δεν μας εκπλήσσει αφού αποτελεί την παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια και το δρόμο για τις αντιδραστικές της αλλαγές έρχεται να προλειάνει. Μάλιστα παλιό μέλος της διέγραψε δημοσίευση σχετικά με το άσυλο από το wiki απλά γιατί ασκούσε κριτική στη ΔΑΠ ακολουθώντας μια εντελώς αυταρχική λογική .

Επομένως ως φοιτητές δεν μπορούμε αφενός να ανεχτούμε το κλίμα τρομοκρατίας ούτε την απόπειρα υπονόμευσης των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών μας ελευθεριών. Αντιθέτως οφείλουμε να περιφρουρήσουμε το θεσμό του ασύλου, να αγωνιστούμε συλλογικά για την ουσιαστική επανακατοχύρωσή του και να ξαναζωντανέψουμε τους φοιτητικούς συλλόγους, μέσω των συλλογικών μας αγώνων για τη διεκδίκηση των συμφερόντων μας. Αφετέρου οφείλουμε να επανανοηματοδοτήσουμε την έννοια του ασύλου με τις καθημερινές μας πρακτικές κάτι που προυποθέτει την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των φοιτητών στο συλλογικό δρόμο και στο ότι αυτος΄κατοχυρώνει πράγματα που επηρεάζουν τις ζωές μας. Όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονται από τη ΝΔ ως συνέπειες του ασύλου, μπορούν να περιοριστούν όταν υπάρχει πραγματικά άσυλο στους πανεπιστημιακούς χώρους και αποτελούν κοιτίδα στην οποία οι φοιτητές υπάρχουν, συζητούν και εκφράζονται όχι μόνο όταν έχουν μαθήματα .Όταν μπορούν να έχουν στέκια,πολιτιστικές ομάδες όπως ο ΚΟΦΙ στην ιατρική ,να κάνουν πάρτυ,συναυλίες κλπ.Έτσι επανακατοχυρώνονται ουσιαστικά οι πανεπιστημιακοί χώροι και ο ίδιος ο χρόνος μας ως φοιτητές σε μια κατεύθυνση ενάντια στην εντατικοποίηση και φυσικά σε ανάδραση με την κοινωνία,με τοπικές πρωτοβουλίες,με τον κόσμο της γειτονιάς.
Έτσι θα στείλουμε στη Νέα Προοπτική,τη ΔΑΠ,τους καθηγητές και πρυτάνεις και στην κυβέρνηση ένα ξεκάθαρο μήνυμα:Η αστυνομία δεν έχει καμία θέση στους χώρους των πανεπιστημίων!Τον μόνο λόγο για το άσυλο και για τους όρους που σπουδάζουμε έχουμε οι φοιτητές και οι φοιτήτριες!

Συμμετέχουμε στην Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙΣ-ΠΑΦ εαακ

Burn them all – Η ελληνική πραγματικότητα

Κάθε καλοκαίρι τον περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο καταλαμβάνουν οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές που κατακαίουν την ελληνική (και όχι μόνο) ύπαιθρο. Χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων έχουν καεί από τέτοιες φωτιές, διαταράσσοντας την βιοποικιλότητα και καταστρέφοντας τους ζωντανούς πνεύμονες οξυγόνου της χώρας. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές στις οποίες έχουν απειληθεί ή και καταστραφεί οικισμοί. Αρκετοί κάτοικοι των πληγέντων περιοχών έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να ξεφύγουν. Δεν είναι όμως και λίγοι αυτοί που δεν τα κατάφεραν και τελικά κατέληξαν.

Ας μιλήσουμε όμως πιο συγκεκριμένα για ένα διάστημα δέκα χρόνων, από το 2009 μέχρι και το 2019, όσα περίπου δηλαδή και τα χρόνια της κρίσης. Στατιστικά οι περισσότερες «τραγωδίες» προκλήθηκαν από εμπρησμούς. Ελάχιστες είναι όμως οι φορές στις οποίες ο εμπρηστής/οι εμπρηστές συνελήφθησαν. Δεν είναι όμως καθόλου περίεργο αυτό αν δούμε τι παίρνει την θέση των δασών αφού καούν. Μέσα στην παρελθούσα δεκαετία αρκετές περιοχές επιλέχθηκαν για να οικοδομηθούν με τεράστιες πολυκατοικίες ή αυτοκινητοδρόμους τα έσοδα των οποίων απολαμβάνουν ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες. Σε άλλες περιπτώσεις μετά από τις τρομερές οικολογικές καταστροφές κάνουν την εμφάνιση τους εταιρείες που «επενδύουν στην πράσινη ενέργεια». Επικαλούνται την αδυναμία της συγκεκριμένης έκτασης να αξιοποιηθεί διαφορετικά και έτσι, την σφετερίζονται γεμίζοντάς την με αιολικά ή φωτοβολταϊκά πάρκα. Είναι γεγονός πως η πράσινη ενέργεια είναι μια εναλλακτική στην ενέργεια του άνθρακα και του πετρελαίου. Πώς όμως μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει φιλική προς το περιβάλλον αν για την εδραίωσή της προϋποτίθεται η καταστροφή τεράστιων αγροτοδασικών εκτάσεων; Πώς μπορεί να συμβάλει στην πρόοδο της ελληνικής οικονομίας αν τόσο η ενέργεια όσο και τα έσοδα από αυτήν βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών – μεγαλομετόχων;

Στο σημείο όμως αυτό θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για τις καταστροφές αυτές και μάλιστα εντοπίζονται σε διάφορα επίπεδα. Η αδυναμία των πυροσβεστικών δυνάμεων να ανταποκριθεί σε όλα τα πύρινα μέτωπα που μαίνονται τώρα στην χώρα έγκειται στην επιλογή των κυβερνήσεων να μην ενισχύσουν τη σχεδόν ανύπαρκτη αντιπυρική προστασία στη χώρα. Ενώ είναι γνωστό, ότι για τους παραπάνω λόγους, ότι η χώρα καίγεται κάθε καλοκαίρι, καμία κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού της πυροσβεστικής. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως το σμήνος των πυροσβεστικών αεροπλάνων στην χώρα αποτελείται από 11 μόλις λειτουργικά Canadair, τα τελευταία από τα οποία αγοράστηκαν πριν από 20 χρόνια. Τα υπόλοιπα πυροσβεστικά οχήματα μπορεί να είναι περισσότερα σε αριθμό, δεν είναι όμως γενικά σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Επιπλέον, η κατάσβεση των πυρκαγιών δεν μπορεί να στηριχτεί αμιγώς στις δυνάμεις των πυροσβεστών για αυτό και ζητούνται συνεχώς εθελοντές. Τέλος, στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ε.Ε., είναι αστεία η υπολειτουργία του αριθμού 112, του ευρωπαϊκού αριθμού άμεσης βοήθειας.

Οι πολιτικές ευθύνες φαίνονται όμως και μετά την τραγωδία. Όπως είδαμε πέρυσι με την τραγωδία στο Μάτι Αττικής έτσι και φέτος με τις πυρκαγιές στην Εύβοια και αλλού, θα δούμε πυρόπληκτους ανθρώπους να καταφεύγουν σε δημοτικά γυμναστήρια και κολυμβητήρια για να προστατευτούν. Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όταν πλέον έχασε τον έλεγχο των πυρκαγιών πέρασε νομοσχέδιο που ουσιαστικά μετακύλησε τις ευθύνες από τους πραγματικούς ιθύνοντες στις πυροσβεστικές δυνάμεις, στο Ε.Κ.Α.Β. και στις σωστικές ομάδες, ότι δηλαδή έφτασαν καθυστερημένα. Δεδομένη μάλλον θα είναι όμως και η αμηχανία της κυβέρνησης που είτε θα δηλώσει τυπικά την συμπαράστασή της στους ανθρώπους, είτε θα κομπάσει για το πώς κατάφερε να αντιμετωπίσει την καταστροφή με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, θεωρώντας ίσως τους πυρόπληκτους τυχερούς που ζουν.  Άσχετα με το ποιος είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, και οι δύο θα προσπαθήσουν λυσσαλέα να επιρρίψουν τις ευθύνες στον άλλο, στήνοντας ένα μικροπολιτικό παιχνίδι, παραγνωρίζοντας την υποστελέχωση και την έλλειψη των εξοπλισμών.

Πολιτικές ευθύνες φέρουν όμως και τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι. Μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι μπορούν και χρησιμοποιούν ακόμη και τις φλόγες για την προπαγάνδα τους. Ενώ πέρυσι ήταν έτοιμα να καταδείξουν τόσο την καταστροφή όσο και τους υπαίτιους (κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) και καλώς, φέτος βλέπουμε να υπάρχει από μεριάς τους μια διάχυτη αμηχανία, δείχνοντας να μην ξέρουν ποιος είναι αρμόδιος για την κάθε καμένη περιοχή (περιφεριάρχες, δήμαρχοι, υπουργοί). Η κυνικότητα μερικών δε χτύπησε κόκκινο όταν χαρακτηριστικά ανέφεραν για ανθρώπους που αρνούνταν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, «ας καούν».

Οι πυρκαγιές κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα σβήσουν, δεν μπορούν να καίνε για πάντα. Οι ζημιές που θα μείνουν πίσω όμως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε με λόγια, ούτε και με μία τυπική αναδάσωση για τα μάτια του κόσμου. Ακόμα και αν αφήναμε το οικοσύστημα από μόνο του να ανακάμψει, θα χρειαζόταν τουλάχιστον μια γενιά. Ξέροντας όμως ότι δεν θα έχει τόσο χρόνο λόγω των συμφερόντων, δεν μπορούμε να μένουμε σε αυτό. Μετά την κατάσβεση των πυρκαγιών, οι εκεί κάτοικοι ή οι μέλλοντες επενδυτές θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια σειρά αλυσιδωτών καταστροφών που ακολουθούν μια καμένη γη (πλημμύρες, αδυναμία ανάπτυξης βλάστησης, εξάλειψη της πανίδας, κακή ποιότητα ατμοσφαιρικού αέρα).

Παρόλο που πολλοί σήμερα δεν αντιλαμβάνονται την οικολογική καταστροφή ως κάτι απειλητικό, δεν σημαίνει ότι πραγματικά δεν είναι. Αν κοιτάξουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, «μεγάλες δυνάμεις» φαίνεται ότι αρχίζουν να παρακάμπτουν το Πρωτόκολλο του Κιότο και τη Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή και επιδίδονται σε μια ασύδοτη ρύπανση του περιβάλλοντος. Όταν, επομένως, μεγάλες βιομηχανικές χώρες ρυπαίνουν ασταμάτητα ύδατα, έδαφος και αέρα, τα χάρτινα καλαμάκια που παράγουν οι ίδιες δεν θα δώσουν λύση στο πρόβλημα.

Καμία Ανοχή στο ξέπλυμα του σεξιστή καθηγητή Βασιλείου!

Στην τελευταία Γενική Συνέλευση τμήματος προτάθηκε στην ημερήσια  διάταξη από καθηγητές της σχολής μας η ανακήρυξη του πρώην καθηγητή χειρουργικής στο Αρεταίειο Βασιλείου, ως ομότιμου καθηγητή. Του αποδίδεται δηλαδή, τιμητικός τίτλος, καθώς ομότιμος είναι ένας καθηγητής ο οποίος μπορεί να διδάσκει ενώ έχει συνταξιοδοτηθεί. Όμως η περίπτωση του Βασιλείου δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού μας είχε απασχολήσει πριν 2 χρόνια περίπου. Τότε ο σύλλογος, μετά από καταγγελίες φοιτητριών ότι τις παρενοχλούσε σεξουαλικά, είχε πάρει απόφαση για απομάκρυνσή του. Η Συνέλευση Τμήματος είχε συγκαλέσει ΕΔΕ, αλλά αυτό που εν τέλει έγινε, ήταν να πάρει πρόωρη σύνταξη και να τη γλιτώσει. Και μάλιστα, για το κώλυμα της διαδικασίας, έφεραν ως δικαιολογία ότι δεν παρευρέθηκαν οι φοιτήτριες για να καταθέσουν ονομαστικά. Όμως, στο Αρεταίειο είχε γίνει κοινός τόπος ότι ο Βασιλείου παρενοχλούσε συστηματικά φοιτήτριες με τους εξής τρόπους: να βρεθούν μόνες τους μαζί του στο χειρουργείο για δήθεν εκπαιδευτικούς λόγους, έστελνε μηνύματα,  έφτανε μέχρι και σε εκβιασμούς ότι δεν θα περάσουν το μάθημά του αν δεν ενδώσουν σε αυτά που τους ζητούσε.

Το ότι δεν παρευρέθηκαν στην ΕΔΕ και δεν έβγαλαν εξαρχής επώνυμη καταγγελία οι φοιτήτριες δε μας προβληματίζει καθόλου. Πρώτον, γιατί φοβούνταν την προσωπική έκθεσή τους απέναντι σε κάποιον που βρίσκεται σε θέση ισχύος, με κίνδυνο να στοχοποιηθούν και να μην περάσουν το μάθημα. Δεύτερον, γιατί φέρουν το ψυχικό φορτίο, όπως κάθε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, κακοποίησης ή βιασμού, ότι δε θα αποδοθεί δικαιοσύνη και εν τέλει θα καταλήξουν στιγματισμένες, αντικείμενο σχολιασμού, αναγκασμένες να αντιμετωπίζουν καθημερινά τον καθηγητή που τις καταπίεζε. Αυτό αποδεικνύεται όταν στατιστικά οι περισσότερες γυναίκες δεν καταγγέλλουν και πιέζονται ψυχικά να βρεθούν μπροστά στο θύτη τους, βιώνοντας από την αρχή το τραυματικό γεγονός και γνωρίζοντας ότι η δικαιοσύνη είναι απέναντί τους.

Την κυρίαρχη αντίληψη και τη δικαιοσύνη που κάθε γυναίκα φοβάται, εκπροσωπεί η Νέα Προοπτική. Φάνηκε ότι ακόμα και πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα, επιμένει να τα αμφισβητεί και να τα αποσιωπεί. Όλες/οι έχουμε βιώσει ή ακούσει για αντίστοιχα περιστατικά παντού, στη σχολή και στην εργασία μας. Ήταν η δύναμη που και πριν 2 χρόνια αλλά και στο τωρινό ΔΣ καταψήφισε την καταγγελία που φέραμε για την απομάκρυνση του Βασιλείου. Αυτή τη στάση τη στηρίζει στο ότι δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις και επώνυμη καταγγελία. Πέρα από αυτό, μπαίνει στη θέση του θύτη και στην πιθανή αμαύρωση της φήμης του. Βλέπει τον εαυτό της , μάλιστα, σε αυτόν, μιας και δήλωσε ότι τέτοιες καταγγελίες θα μπορούσαν να βγουν εκδικητικά σε βάρος μελών της. Θέλει να επιβάλλει, άλλωστε, τον κοινωνικό κανόνα της πατριαρχίας που εξοντώνει ψυχικά και σωματικά γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ+.

ΕΜΕΙΣ θεωρούμε τεκμήριο το λόγο και μόνο μιας φοιτήτριας που βρήκε το θάρρος να καταγγείλει ένα τέτοιο γεγονός. Ο ρόλος του φοιτητικού συλλόγου δεν είναι αυτός ενός αστικού δικαστηρίου που θα ζητήσει από το ίδιο το θύμα να προσκομίσει επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία. Είναι να προστατεύει όλα τα μέλη του απέναντι σε αυτή την καθημερινή έμφυλη καταπίεση και βία συλλογικά.

Δε μένουμε μόνο στην υπερψήφιση μιας απόφασης στο ΔΣ όπως η ΠΚΣ.  Το θέμα είναι να επιμένουμε να απλώνουμε το χέρι της συλλογικότητας σε καθεμιά, που θα την πιστεύουμε και θα βρισκόμαστε μαζί της καθημερινά. Θέλουμε μια συλλογική ζωή στους χώρους που ζούμε, που θα αμφισβητεί το σεξισμό και την πατριαρχία, ώστε να υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον να καταγγέλλονται όλα αυτά τα περιστατικά. Εμείς τασσόμαστε και θα τασσόμαστε πάντα απέναντι σε κάθε σεξιστή και μέσα από τα συλλογικά μας όργανα και τις κινητοποιήσεις θα τον περιθωριοποιούμε.

//καλούμε σε κινητοποίηση στην επόμενη ΓΣΤ

//τσακίζουμε το σεξισμό και την πατριαρχία

 

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙΣ – ΠΑΦ | ΕΑΑΚ

ΕΚΛΟΓΕΣ 2019: Which side are you on?

This gallery contains 6 photos.

 

ΕΚΛΟΓΕΣ 2019: Which side are you on?

Κάθε χρόνο την άνοιξη, λίγο πριν την εξεταστική διεξάγονται στη σχολή μας οι φοιτητικές εκλογές. Πρόκειται για τη μαζικότερη διαδικασία του συλλόγου μας στην οποία όλοι οι φοιτητές/φοιτήτριες καλούνται να εκφραστούν και να δώσουν με αυτό τον τρόπο στο σύλλογο υπόσταση. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να αναλογιστεί κανείς για ποιο λόγο μας ενδιαφέρει αυτή η διαδικασία, πώς η έκβασή της θα επηρεάσει άμεσα τη ζωή και την καθημερινότητά μας στη σχολή και άρα γιατί έχει νόημα να αποτελέσουμε κομμάτι της. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε όλο και περισσότερους φοιτητές να επιλέγουν την αποχή από τις εκλογές και την ίδια τη διαδικασία να απονομιμοποιείται στα μάτια τους.

Γιατί λοιπόν οι φοιτητές δε βλέπουν τον εαυτό τους σε μια δημοκρατική εκλογική διαδικασία μέσω της οποίας ορίζουμε την καθημερινότητα μας στη σχολή αλλά και στην κοινωνία γενικότερα; Από την μία βρίσκεται η στάση ορισμένων πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την αποπολιτικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών του Συλλόγου αποσκοπώντας εν τέλει στην αποδυνάμωσή του. Ένας άλλος βαθύτερος λόγος βέβαια αποτελεί η διάχυτη απογοήτευση που επικρατούσε στην κοινωνία γύρω μας ως αντίδραση στη λειτουργία του πολιτικού σκηνικού τα τελευταία χρόνια στην οποία συνεισέφερε σε μεγάλο βαθμό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ως νέοι και νέες ζούμε σε μια δύσκολη περίοδο, μια περίοδο εκλογικής αναμονής την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια και παρόλα αυτά η κατάσταση που βιώνουμε στην κοινωνία διαψεύδει αυτό το αφήγημα. Βλέπουμε τις  δωρεάν κοινωνικές παροχές να καταρρέουν, βλέπουμε την ακροδεξιά να ανεβαίνει και φασιστικά στοιχεία ενίοτε να βγαίνουν απροκάλυπτα στο δρόμο, να οργανώνουν φασιστικές καταλήψεις σε σχολεία, να δολοφονούν τον Πετρίτ και να επιτίθενται σε παιδιά προσφύγων στην Κόνιτσα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η σιωπή και το κλείσιμο στον εαυτό  μας μεταφράζεται ως συναίνεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρόεδρος της σχολής μας που δηλώνει συχνά ότι «τα ΕΑΑΚ υποχώρησαν στις φοιτητικές εκλογές, άρα μπορεί πλέον να αλλάξει το Πρόγραμμα Σπουδών και να καθιερώσει υποχρεωτικές παρουσίες στα μαθήματα επιλογής».

Ωστόσο παράλληλα αρχίζουν να υπάρχουν γύρω μας δείγματα που μας επιτρέπουν να παραμένουμε αισιόδοξοι. Μπορεί κάποια από αυτά που πετύχαμε συλλογικά να ήταν φαινομενικά μικρά (πχ η άρση ορισμένων υποχρεωτικών παρουσιών σε μαθήματα επιλογής), ωστόσο το να πραγματοποιήσουμε δύο Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και κατάληψη στην Ιατρική μετά από τρία χρόνια είναι το πρώτο βήμα ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε όλοι μαζί πράγματα ακόμα μεγαλύτερα.

Για εμάς λοιπόν οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν την αποτύπωση των πολιτικών σχεδίων ανάλογα με το τι αποτελέσματα επέφεραν στο φοιτητικό σύλλογο. Αυτό περιλαμβάνει και το πώς επιθυμούμε μέσα από αυτές να ορίζουμε τις ζωές μας μέσα στη σχολή αλλά και έξω από αυτή και να χαράσσουμε ένα συλλογικό δρόμο ανυποταγής. Γιατί οι εκλογές δίνουν και μια συνολικότερη εικόνα για την πολιτική μας τάση να αμφισβητούμε ως νεολαία και να οικοδομούμε αντιστάσεις. Επομένως δεν καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια να αρκεστεί σε μία ψήφο αλλά να συμμετέχει ενεργά, να κάνει δικές του τις διαδικασίες του συλλόγου, με την προοπτική να μπορέσουμε κάποια στιγμή μέσα από το συλλογικό δρόμο να αλλάξουμε τις ζωές μας!

Τι συνέβη φέτος στη σχολή μας;

Φέτος όπως και πέρυσι έχουμε την εφαρμογή ενός νέου προγράμματος σπουδών το οποίο αντί να επιλύσει προβλήματα όπως προφασίζονταν οι καθηγητές, δημιούργησε νέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι το δεύτερο έτος δεν έχει στα χέρια του έναν πλήρη οδηγό σπουδών που να ξεκαθαρίζει τα μαθήματα που θα διδαχθεί στα επόμενα έτη καθώς αυτά γίνονται γνωστά στην αρχή του επόμενου έτους και οι αλλαγές οι οποίες εφαρμόζονται είναι ρευστές. Όμως δεν είναι μόνο αυτό αφού πολλά «αυτονόητα» υλικά ζητήματα που σχετίζονται με τις σπουδές μας καθόλου αυτονόητα δεν είναι αλλά χρειάζεται να τα διεκδικούμε και να τα κατοχυρώνουμε διαρκώς. Το πρώτο έτος φέτος πήρε σημειώσεις για τα μαθήματα της Φυσικής και της Χημείας οι οποίες καλύπτουν την ύλη  συγγραμμάτων που δεν δίνονται όχι λόγω καλής πρόθεσης της σχολής αλλά επειδή το προηγούμενο πρώτο έτος τις είχε κατοχυρώσει μετά από αρκετές κινητοποιήσεις. Από την άλλη σε αυτά τα μαθήματα, όπως και σε άλλα (π.χ. ΠΑΦΥΣ φέτος) τα συγγράμματα τα οποία θα καλύπτουν όλη την ύλη που μας «υπόσχονταν» είτε δεν γράφτηκαν ποτέ είτε καθυστέρησαν και δόθηκαν μια βδομάδα πριν την εξεταστική, οπότε συνεχίζουμε να τα διεκδικούμε. Πέραν όμως από αυτό, τα νέα μαθήματα εφόσον προέκυψαν από την συγχώνευση άλλων περισσότερων είχαν αρχικά απροσδιόριστη και αχανή ύλη (πχ ΠΑΦΥΣ ξανά). Παρόμοια προβλήματα ενδέχεται να παρουσιαστούν και μέσα στα επόμενα χρόνια δεδομένου ότι τα δύο πρώτα έτη αποτελούν ακόμα «πειραματόζωα». Μαζί με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών που αύξησε για όλους την ένταση και την πίεση των ρυθμών σπουδών μας, αφού είδαμε προκλινικά έτη να έχουν υποχρεωτικά εργαστήρια μέχρι τις εφτά το απόγευμα, ήρθαν και άλλες αλλαγές όπως η επιβολή υποχρεωτικών παρουσιών στα μαθήματα επιλογής. Αυτή η αλλαγή προκάλεσε αντιδράσεις για λόγους οι οποίοι καθόλου παράλογοι δεν ήταν προφανώς. Αρχικά σε μια σχολή σαν τη δική μας που έχουμε ήδη υποχρεωτικά εργαστήρια και κλινικές, τα οποία για τους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν σημαντικό κομμάτι του χρόνου μας, είναι αδιανόητο να επιβάλλονται παρουσίες σε μαθήματα που μέχρι πέρυσι ήταν απλά προαιρετικά αμφιθέατρα ή είχαν ελάχιστες, που λειτουργούσαν ενισχυτικά στο βαθμό. Τα μαθήματα αυτά γίνονται συχνά σε αμφιθέατρα νοσοκομείων και απογευματινές ώρες ενώ ειδικά στο εαρινό εξάμηνο επικαλύπτονταν με υποχρεωτικά εργαστήρια (πχ ΠΑΘΑΝ, Ιστολογία).

Τελικά, ενώ μέχρι πρότινος τα μαθήματα αυτά είχαμε τη δυνατότητα να τα επιλέγουμε με κριτήριο το αν μας ενδιαφέρουν ή αν είναι εύκολα, κατέληξαν να περιορίζονται σημαντικά οι «επιλογές» μας από όλα αυτά. Ο ίδιος ο πρόεδρος της σχολής είχε κάνει σαφές αρχικά ότι τα μαθήματα αυτά θα περιοριστούν, θα είναι πιο δύσκολα ενώ ενδέχεται κάποια από αυτά θα έβαζαν και όριο δήλωσης. Εμείς ως φοιτητές δεν επιθυμούμε να περιφερόμαστε από την κλινική στο εργαστήριο και από το εργαστήριο στο υποχρεωτικό αμφιθέατρο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όχι επειδή είμαστε τεμπέληδες, αλλά επειδή επιθυμούμε να κάνουμε και άλλα πράγματα παράλληλα με τις σπουδές μας, μπορεί να δουλεύουμε και θέλουμε να μην είμαστε εξαντλημένοι στο τέλος της μέρας ακόμα και αν επιλέξουμε να παρακολουθήσουμε κάποιο μάθημα. Επομένως αυτή την αλλαγή δεν την δεχτήκαμε και καταφέραμε με συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και κατάληψη να παγώσει για δύο εξάμηνα και πολλά μαθήματα να ανακαλέσουν τις παρουσίες (Φυσική Ανθρωπολογία, ΠΑΘΑΝ ΚΝΣ, ΠΟΝΟΣ κλπ). Παρόλα αυτά η σχολή δεν έχει δεσμευτεί επίσημα ότι θα παρθούν πίσω οι υποχρεωτικές παρουσίες (πχ μαθήματα όπως η Στοματογναθοπροσωπιική Χειρουργική δεν άφησαν φοιτητές να δώσουν λόγω απουσιών)  άρα δεν πρέπει να επαναπαυτούμε και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε οριστική λύση.

Στην ίδια γραμμή με την εντατικοποίηση των σπουδών μας, κινείται και η τάση προς την κατάργηση των Πτυχιακών εξετάσεων η οποία βρίσκεται στα πλαίσια του νέου προγράμματος. Οι πτυχιακές εξετάσεις είναι εμβόλιμες εξετάσεις οι οποίες αποτελούν τον μόνο πλέον λόγο για τον οποίο η Ιατρική Αθήνας έχει τον χαμηλότερο μέσο χρόνο αποφοίτησης (6,5 έτη), εκεί που σε ιατρικές σχολές της επαρχίας αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος. Πέρυσι κατοχυρώσαμε να μην καταργηθούν και όπως όλα τα κεκτημένα μας στη σχολή δεν είναι δεδομένες.

Άλλες «μη επιλέξιμες δαπάνες» της σχολής

Στηθοσκόπια

Κάθε χρόνο, και όπως φαίνεται θα συνεχίζεται για αρκετά ακόμα χρόνια τίθεται το ζήτημα των στηθοσκοπίων τα οποία αρχικά δεν παρέχονταν από τη σχολή, αλλά μετά από συνεχόμενες κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια δίνονταν στους φοιτητές. Το να παίρνουμε τα στηθοσκόπια μας έγκαιρα, στην αρχή της άσκησής μας στις κλινικές στην αρχή του τετάρτου έτους, και πλέον με την αλλαγή προγράμματος σπουδών στο τρίτο έτος δεν είναι κάτι δεδομένο και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα φέτος. Ο πρόεδρος της σχολής ανακοίνωσε ενώπιον του 2^ου έτος ότι δε θα πάρουν στηθοσκόπια γιατί δεν είναι «επιλέξιμη δαπάνη» κάτι το οποίο δεν περιορίζεται μόνο στα στηθοσκόπια. Εμείς τα διεκδικήσαμε στην απόφαση της Γενικής μας συνέλευσης και θα εξασφαλίσουμε ότι θα δοθούν έγκαιρα.

Πτωματικό υλικό και πρακτική άσκηση στην Ανατομία

Άλλη μία μη επιλέξιμη δαπάνη είναι το πτωματικό υλικό που είναι απαραίτητο στα εργαστήρια ανατομίας. Αυτή η έλλειψη δεν προέκυψε τυχαία αλλά μετά από εργατικό ατύχημα με ευθύνη της σχολής, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό και την απόλυση του ταριχευτή ώστε να συγκαλυφθεί. Ως υποκατάστατο του πτώματος μας προτείνουν το Ανατομάζ το οποίο διαφήμιζαν ως υπερεργαλείο και αρχικά ο κ.Σκανδαλάκης το παρουσίαζε σαν «τρισδιάστατα ολογράμματα» (θύμιζοντας λίγο από star wars!). Στην πραγματικότητα οι περισσότερες ομάδες δεν το έχουμε δει από κοντά λόγω της αδυναμίας των καθηγητών να το χειριστούν. Για να προσγειωθούμε όμως και στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα δισδιάστατο πρόγραμμα σε μεγάλη οθόνη αφής το οποίο είναι μεν χρήσιμο εργαλείο, αλλά μόνο επικουρικά και δεν επαρκεί για τις ανάγκες του μαθήματος. Παρότι και εκεί πήραμε απόφαση συλλόγου η σχολή δεν αποκατέστησε το πρόβλημα και το δεύτερο έτος ουσιαστικά δεν ασκήθηκε ποτέ στο πτώμα. Εμείς συνεχίζουμε να διεκδικούμε άμεση αποκατάσταση του ταριχευτηρίου και όχι με συνθήκες που θα διακυβεύουν την ασφάλεια του κάθε εργαζόμενου.

Τι συνέβη στον τομέα της υγείας φέτος;

Και φέτος σε μια περίοδο εκλογικής αναμονής, παρότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χτίσει το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια, η κατάσταση στην πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο, κάτι που φαίνεται και από την υποβάθμιση της υγείας στην χώρα μας. Ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ και το μνημονιακό κεκτημένο πλήττεται ολοένα και περισσότερο ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του ΕΣΥ. Στόχος είναι ένα συρρικνωμένο σύστημα περίθαλψης το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ένα στοιχειώδες δίχτυ προστασίας του πληθυσμού αλλά με το συνολικό επίπεδο περίθαλψης δραματικά να υποβαθμίζεται.

Παράλληλα με αυτό, η υποτίμηση του δημόσιου συστήματος υγείας στοχεύει σε ένα βαθμό και στην ενίσχυση της ιδιωτικής παροχής υπηρεσιών υγείας. Διαμορφώνονται παράλληλα οι συνθήκες έτσι ώστε ως νέοι ιατροί να εργαστούμε σε ένα καθεστώς επισφάλειας και μισθών επιβίωσης, αλλά και πιο εντατικά από ότι πριν. Ύστερα από χρόνια διαρκούς υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης θα κληθούμε ως γενιά να σώσουμε τη βάρκα που βουλιάζει χωρίς να υπάρχει το αντίστοιχο αντίκτυπο ούτε στη κοινωνία ούτε και σε εμάς τους ίδιους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης ήταν ο τραυματισμός γιατρού από ασυντήρητο ασανσέρ που κατέρρευσε πάνω του, ενώ λίγες μέρες πριν τοξικοεξαρτημένος ασθενής στο ΚΑΤ κάηκε δεμένος στο κρεβάτι του λόγω έλλειψης πυρασφάλειας και υποστελέχωσης του νοσοκομείου. Πολλοί ακόμα παρόλες τις δυσκολίες μπορεί να σκέφτονται την φυγή στο εξωτερικό ως διέξοδο, δεν μπορεί όμως να αποτελεί επιλογή για πολλά χρόνια ακόμα. Ήδη η απορροφησιμότητα σε νέους ιατρούς σε Γερμανία και Αγγλία έχει αρχίσει να ελαττώνεται, ενώ σε άλλες χώρες απαιτούνται δύσκολες εξετάσεις, μεταπτυχιακά.

Η παραπάνω κατεύθυνση ήρθε να σφραγιστεί από την κυβέρνηση μέσω συγκεκριμένων κινήσεων:

Τροπολογία για τις πανελλήνιες για τη λήψη ειδικότητας

Με τις πανελλήνιες λοιπόν, οι οποίες έρχονται να υποκαταστήσουν τις νομαρχιακές εξετάσεις που δίνονταν μέχρι πρότινος στα νοσοκομεία, οι ειδικευμένοι θα χαρακτηρίζονται όχι πλέον απλά επαρκείς αλλά ο βαθμός «καλώς, λίαν καλώς και άριστα» θα τους συνοδεύει εφ’ όρου ζωής και μπορεί να δημιουργεί διαφορετικές ταχύτητες εργαζόμενων. Επίσης οι εξετάσεις αυτές θα δίνονται μόνο τέσσερις φορές τον χρόνο και όχι όποτε ο ειδικευόμενος ολοκληρώσει την ειδικότητά του, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Παράλληλα, ανοίγει τον δρόμο στο να μετατραπούν οι εξετάσεις σε διαγωνισμό στον οποίο θα περνά συγκεκριμένο ποσοστό εξεταζομένων, δομώντας ένα ανταγωνιστικό τοπίο μεταξύ των νέων γιατρών. Αυτό συντελεί στο να καταρρεύσει το επιχείρημα ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις θα είναι πιο αξιοκρατικές αφού σε αυτό το ανταγωνιστικό κλίμα θα εντείνεται η διαπλοκή και η προσπάθεια σύναψης σχέσεων με τους καθηγητές οι οποίοι βάζουν τα θέματα.

Μετά από πιέσεις των ειδικευμένων και των ειδικευόμενων γιατρών ωστόσο και με τη στήριξη και του δικού μας φοιτητικού συλλόγου, το υπουργείο υγείας απέσυρε τον βαθμό καλώς, λείαν καλώς και άριστα. Αυτό είναι μια μικρή νίκη, καθώς εμποδίστηκε μια από τις αλλαγές στις εξετάσεις , κάτι που αποδεικνύει ότι οι συλλογικές πιέσεις μπορούν και έχουν σημαντικά. Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να παλεύουμε μαζί με τους γιατρούς για να αποσυρθεί η τροπολογία για τις εξετάσεις συνολικά.

The Institute of Medicine is reviewing how chronic fatigue syndrome is diagnosed and whether that label puts too much emphasis on fatigue over other significant symptoms.

Εκτός αυτού η συγκεκριμένη αλλαγή εντάσσεται σε συνολικότερο πλαίσιο αλλαγών σύμφωνα με την πρόταση του ΚΕΣΥ για την ιατρική εκπαίδευση. Συνοπτικά:

1. Θέσπιση ατομικού φακέλου ειδικευομένου (logbook)

Θα μπαίνει ως προϋπόθεση για να δώσεις εξετάσεις για τον τίτλο ειδικότητας. Αυτό είναι ένας τύπος απουσιολογίου για το κατά πόσο έχει εκπαιδευτεί ή όχι σε διάφορες κλινικές δεξιότητες. Αυτό φυσικά θα έχει ως άμεση συνέπεια να παρακαλούμε και να τρέχουμε ως μελλοντικοί ειδικευόμενοι πίσω από τον αντίστοιχο καθηγητή αντί να είναι αυτονόητο ότι αυτός θα έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης.

2. Διδακτικές μονάδες

Θα κατοχυρώνονται από τη συμμετοχή σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια- φυσικά όχι δωρεάν- τα οποία διοργανώνονται από φαρμακευτικές και ιατρικές εταιρείες. Άρα, παράλληλα με την ειδικότητα μας θα πρέπει να τρέχουμε και από συνέδριο σε συνέδριο για να συγκεντρώσουμε τις απαραίτητες διδακτικές μονάδες.

3. Αλλαγές στις εξετάσεις

Ενώ μέχρι τώρα έδινες εξετάσεις μόνο όταν τελείωνες την ειδικότητα, πλέον είναι πιθανό να  εξετάζεσαι και κατά τη διάρκεια της ειδικότητας, όταν ολοκληρώνεις κάθε κύκλο ειδίκευσης, και μάλιστα έως και 3 φορές μέσα στο χρόνο.

Πολυνομοσχέδιο για την υγεία

Το νομοσχέδιο αυτό πέρασε εν τάχει μαζί με την αλλαγή στην ειδικότητα και περιλαμβάνει συγχωνεύσεις 30 νοσοκομείων, καθιέρωση χώρων εποπτευμένης χρήσης ναρκωτικών και αλλαγή στο καθεστώς λειτουργίας εφημεριών των ιδιωτικών κλινικών. Παρότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προφασιζόταν ότι θα κλείσει τρύπες στο σύστημα Υγείας κατέληξε να κλείνει νοσοκομεία. Επίσης, με την καθιέρωση Χώρων Εποπτευμένης Χρήσης Ναρκωτικών δεν επιλύεται το ζήτημα της τοξικοεξάρτισης και της επανένταξης των χρηστών, αλλά αντίθετα περιθωριοποιούνται και οι δομές δεν προβλέπεται να στελεχωθούν κατάλληλα.

Επικουρικοί ιατροί – Ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας

Σε μια συνθήκη μαζικής συνταξιοδότησης ιατρών των νοσοκομείων, η κυβέρνηση παρουσίασε την σύναψη 2ετούς συμβάσεων εργασίας με επικουρικούς ιατρούς ως τη σωτηρία ενός καταρρέοντος ΕΣΥ. Δεν αποτελεί όμως τίποτε άλλο από την εμπέδωση της ελαστικής εργασίας στον κλάδο μας. Άρα εργασίας υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας. Βέβαια η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να  υλοποιήσει  όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις χωρίς χρήσιμους συμμάχους.  Οι καθηγητές της σχολής μας όχι μόνο δίνουν το απαραίτητο ”κύρος” γνωμοδοτώντας για τις περισσότερες από αυτές αλλά και υπονομεύουν ενεργητικά κάθε προσπάθεια αντίστασης των νέων ιατρών και των φοιτητών. Το άγχος της συλλογής προσόντων μας συνοδεύει από την σχολή ως την εργασία μας και εντάσσεται σε μια γενικότερη κατεύθυνση που μαςς  θέλει ανταγωνιστικούς και αναλώσιμους, γι’ αυτό είδαμε πρόσφατα τους επικουρικούς να κινητοποιούνται μαζί με τους αναπληρωτές για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στον κλάδο τους.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Νέα Προοπτική

Η δύναμη αυτή παρότι αυτοπαρουσιάζεται σαν μία «ανεξάρτητη παρέα» υπονομεύει χρόνια τώρα τις εκλογές αφού επιδιώκει να τις μετατρέψει σε μια μάχη συμφερόντων στην οποία η ψήφος δε θα έχει πολιτικό κριτήριο, ούτε θα είναι αποτέλεσμα πολιτικής εμπιστοσύνης. Θα είναι ψήφος βασισμένη στις πελατειακές σχέσεις ως αντάλλαγμα για σημειώσεις, ψήφος που κερδίζεται σε πολυέξοδα πάρτι, ψήφος στους πιο δημοφιλείς όπως συνέβαινε στο σχολείο. Εξαιτίας αυτής της στάσης λογικό είναι οι φοιτητές να αποθαρρύνονται από τη διαδικασία των εκλογών και να τη θεωρούν σαθρή διαδικασία.

Παρόλα αυτά, στην Ν.Πρ. βλέπουμε μια μεγάλη αντίθεση. Αν και προβάλλει ένα μη πολιτικό προσωπείο, στην πραγματικότητα παίρνει πολιτική θέση, όχι μόνο γιατί κατεβαίνει στις φοιτητικές εκλογές αλλά και γιατί τοποθετείται για διάφορα ζητήματα, όπως υπέρ του ΝΑΤΟ ή του Φορτσάκη. Η δύναμη αυτή, ξεκάθαρα, βασίζεται στις προσωπικές σχέσεις μελών της με καθηγητές και εκμεταλλευόμενη αυτές εξασφαλίζει ατομικά συμφέροντα και ταυτόχρονα αδιαφορεί για τα συμφέροντα όλων των υπόλοιπων φοιτητών. Αυτό το αποδεικνύει με την απουσία της από τις Γενικές Συνελεύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε φέτος, όπως τις υποχρεωτικές παρουσίες στα μαθήματα επιλογής, για τις οποίες αρχικά δεν τοποθετήθηκε και όταν πιέστηκε δεν πρότεινε κάτι γι’ αυτό. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι απουσιάζουν από τις κινητοποιήσεις για τα συγγράμματα και το νομοσχέδιο για την υγεία. Παράλληλα, η στάση της Ν.Πρ. φαίνεται και στην αλλαγή του προγράμματος σπουδών η οποία τάχθηκε υπέρ των καθηγητών και συνεπώς είναι υπεύθυνη για τα προβλήματα που προέκυψαν από αυτή. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια που η Ν.Πρ. διεκδικεί αυτοδυναμία, εκφράζει με  θράσος ακόμα και πιο ακραία συντηρητικές και ακροδεξιές τοποθετήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγα, ήταν η εκδήλωση προώθησης αναβολικών που διοργάνωσε σε συνεργασία με ακροδεξιό γιατρό και η οποία μετά από πιέσεις του ΦΣ δεν πραγματοποιήθηκε. Δεν είναι λίγες οι φορές φέτος που αυτοανακυρήχθηκαν «πρόεδροι» σε συνελεύσεις έτους και προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν επιδεικνύοντας πολλές φορές και αυταρχικές συμπεριφορές (τραμπουκισμοί, διαγραφή σχολίων από facebook ομάδων έτους κλπ). Η στάση της αυτή δεν είναι τυχαία αφού πρόκειται για μια πολιτική δύναμη που προωθεί τον ατομικό δρόμο, γι’ αυτό προσπαθεί με την στάση της να αποσυγκροτήσει τον σύλλογο και να σταθεί εμπόδιο στις συλλογικές διεκδικήσεις.

ΚΝΕ=ΠΚΣ=ΜΑΣ

Η πολιτική δύναμη με τα πολλά  πρόσωπα… Παρά τις επαναστατικές κορώνες και τα μεγάλα λόγια, αυτή η «αγωνιστική δύναμη» απουσίαζε από μια σειρά αγώνων που έγιναν στο σύλλογό μας και ενίοτε χρησιμοποιεί τις δομές του Συλλόγου εργαλειακά (πολλές φορές έκαναν δικές τους κινητοποιήσεις λειτουργώντας αντιπαραθετικά και διασπαστικά ως προς το σύλλογο). Αντίθετα, για το κομβικό ζήτημα  της επιβολής παρουσιών στα μαθήματα επιλογής, δεν ήταν εξίσου αγωνιστική και «παρέλειψε» να το αναφέρει στην τοποθέτησή της στην ΓΣ.  Ενίοτε, η δύναμη αυτή λειτουργεί γραφειοκρατικά προωθώντας επιτροπές από εκλεγμένους και «εκλεκτούς» που θα  λύνουν τα προβλήματα των φοιτητών, κάτι που έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό (βλ. κινητοποίηση 2ου έτους για συγγράμματα) και καλλιεργεί την ανάθεση. Παρότι όλη την χρονιά η παρουσία τους δεν ήταν και τόσο αισθητή, πριν τις εκλογές καλούν τον φοιτητικό σύλλογο να «κάνει την διαφορά» με ισχυρό ΚΚΕ…

Αγωνιστικές Κινήσεις

Παρότι συχνά συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις για τα ζητήματα της σχολής μας το πολιτικό τους σχέδιο στηρίζεται στην κριτική και την λασπολογία ενάντια σε άλλες αριστερές δυνάμεις (π.χ. διαδίδουν ότι αγωνιστικές δυνάμεις εκλέγουν πρυτάνεις κλπ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ότι δεν αναγνώρισαν την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης και την κατάληψη, ενώ παραδέχονταν την σημασία των παρουσιών στα επιλογής, απλά γιατί δεν έγινε από την δική τους πολιτική λογική. Διατηρώντας  ένα «πολύ αριστερό» προσωπείο, οικοδομώντας συχνά διαφωνίες, κινούνται πάντα μόνοι τους ενισχύοντας έτσι την αποσυγκρότηση του συλλόγου μπροστά στην επίθεση που δέχονται τα φοιτητικά δικαιώματά μας. Αυτό ήταν προφανές και όταν αποχώρησαν από το κοινό πλαίσιο για την υγεία με μόνη διαφωνία την άρνησή τους για το αίτημά  μας για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία. Αξίζει βέβαια να αναφερθεί ότι αλλάζουν πολλές φορές τοποθέτηση με την φορά του ανέμου, όταν βλέπουν κενά στην τοποθέτησή τους, προκειμένου να ενσωματώσουν κόσμο (ενώ καταψηφίζουν κινητοποιήσεις στην ΓΣΤ, έρχονται σε αυτές σποραδικά). Εμείς πιστεύουμε ότι όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις πρέπει να αντιπαρατιθέμεθα συσπειρωμένοι ενάντια στην  υποβάθμιση των σπουδών μας, και όχι με λογική ανάπτυξης του δικού μας πολιτικού εαυτού.

Γιατί λοιπόν σε καλούμε να στηρίξεις εμάς;

Ως πολιτικός χώρος βάζουμε πάνω απ’ όλα στόχο την προάσπιση των συλλογικών μας συμφερόντων, των κεκτημένων μας σε εκπαίδευση και εργασία. Μπορεί φέτος να δώσαμε αρκετές μάχες, τις περισσότερες από τις οποίες  κερδίσαμε, όμως είναι σημαντικό μελλοντικά να είμαστε έτοιμοι για τις μάχες που θα έρθουν και να τις δώσουμε όλοι μαζί! Καταφέραμε να παγώσουν οι παρουσίες σε πολλά μαθήματα επιλογής αυτό το έτος, παρότι δεν πρέπει να εφησυχαστούμε γιατί αυτή η μάχη ακόμα εκκρεμεί. Επίσης δώσαμε την μάχη μας μαζί με τους γιατρούς για να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις εξετάσεις για την λήψη ειδικότητας.

Διεκδικούμε να είμαστε κομμάτι ενός συλλόγου ζωντανού και δημοκρατικού, στις διαδικασίες του οποίου θα βλέπουν τον εαυτό τους οι φοιτητές, γι’ αυτό και θεωρούμε θετικό το ότι καταφέραμε να βγάλουμε δύο Γενικές Συνελεύσεις. Διεκδικούμε να σπουδάζουμε ανθρώπινα, να ζούμε ανθρώπινα και να έχουμε προοπτική για δουλειά και ειδικότητα με αξιοπρέπεια στη Ελλάδα. Διεκδικούμε ποιοτική περίθαλψη για τους ασθενείς μας, η οποία θα παρέχεται σε όλους ανεξαιρέτως! Διεκδικούμε να μη γίνουμε μια χαμένη γενιά, μια γενιά που δεν έζησε! Διεκδικούμε ακόμα στήριξη και ενίσχυση μιας Αριστεράς ριζοσπαστικής, που δίνει  αγώνες μέχρι να πετύχει νίκες και όχι μέχρι να καρπωθεί πολιτικά οφέλη, μιας Αριστεράς ανεξάρτητης από τα αστικά κόμματα και τα καθηγητικά συμφέροντα, μιας Αριστεράς ενωτικής, που μέσα από τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα ενώνει ισότιμα όλους τους αγωνιστές του φοιτητικού κινήματος. Μιας Αριστεράς που παρεμβαίνει ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές με το θάρρος ότι μπορεί να παρέμβει σε αυτές και να τις μετασχηματίζει.

Για όλους αυτούς τους λόγους καλούμε σε στήριξη της Ενωτικής ΑΡΙΣ-ΠΑΦ στις εκλογές τις 10 Απρίλη με το θάρρος όλων των αγώνων που δώσαμε και το  όραμα για εκείνους που θα ακολουθήσουν.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ/ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙ.Σ. – Π.Α.Φ. εαακ

ΠΕΡΥΣΙ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ, ΦΕΤΟΣ ΒΡΗΚΑΜΕ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ, ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ…;

Καταγγέλουμε την σημερινή στάση της Νέας Προοπτική, η οποία προέβη σε τραμπουκισμούς και υιοθέτησε ρόλο πορτίερη κατά την διεξαγωγή του σεμιναρίου που διοργάνωνε. Όταν η ενωτική ΑΡΙΣ-ΠΑΦ ΕΑΑΚ επιχειρήσαμε να μπούμε στο ανατομείο για ανακοίνωση, μέλη της νέας προοπτικής προσπάθησαν να μας εμποδίσουν, κλείνοντας την είσοδο με τα σώματα τους και λέγοντας ότι δεν θα περάσουμε κατόπιν εντολών της έδρας της ανατομίας. Αυτή η συμπεριφορά αμφισβητεί την έννοια του ασύλου και αποδεικνύει και την γενικότερη αυταρχική στάση της Ν.Πρ. Ακομά και η ίδια η έδρα δεν μπορεί θεσμικά να αποκλείσει οποιοδηπότε φοιτητή από χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου.
Δεν εκφοβιζόμαστε από τέτοιες πρακτικές, ακόμα και όταν περιλαμβάνουν απειλές και
σπρωξίματα, οπότε παρόλη την στάση μπράβου των μελών της νπρ μπήκαμε στο ανατομείο και κάναμε ανακοίνωση ενάντια στην συγκεκριμένη ημερίδα. Ας γίνει λοιπόν κατανοητό ότι δεν έχει κανένα ρόλο σεκιούριτι μέσα στην σχολή αποκλείοντας φοιτητές είτε η νέα προοπτική είτε οι καθηγητές. Δεν έχει τον ρόλο να φρουρεί κανένα χώρο της σχολής μας και δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίζει εμάς ή άλλους φοιτητές από παρέμβαση σε οποιοδήποτε αμφιθέατρο.

Ως σύλλογος θα είμαστε πάντα ενάντια σε μπραβιλικια, διαπλοκές με καθηγητές και
αυθαίρετες συμπεριφορές. Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους να προασπιζόμαστε τα
φοιτητικά δικαιώματα και το άσυλο.
ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙ.Σ. – Π.Α.Φ. ΕΑΑΚ

Τι αλλάζει στις ειδικότητές μας;

Tην ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χτίζει το αφήγημά της γύρω από την έξοδο από τα μνημόνια και παρουσιάζεται ως εγγυητής της μεταμνημονιακής κανονικότητας, το τοπίο στην υγεία παραμένει δυσμενές. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο ήδη από τη συγκρότηση του ήταν υποστελεχωμένο, μετά από 8 χρόνια λιτότητας και μνημονιακών πολιτικών, βρίσκεται πλέον υπό κατάρρευση. Είναι ενδεικτικό ότι 2500 χιλιάδες γιατροί, που κατείχαν οργανικές θέσεις στο ΕΣΥ απολύθηκαν με επιταγή του νόμου Α. Γεωργιάδη, δεκάδες νοσοκομεία και κέντρα υγείας έκλεισαν ή συγχωνεύθηκαν, 30000 γιατροί έφυγαν από το ΕΣΥ και κανένα από αυτά τα κενά δεν καλύφθηκε με μόνιμες προσλήψεις .Την περασμένη εβδομάδα μάλιστα η κυβέρνηση πέρασε πολυνομοσχέδιο για την υγεία βάσει του οποίο συγχωνεύονται 30 νοσοκομεία ,κυρίως της επαρχίας,αλλάζει το καθεστώς εφημεριών συμπεριλαμβάνοντας τα ιδιωτικά νοσοκομεία,και καθιερώνει χώρους εποπτευμένης χρήσης ναρκωτικών.Η πιο σημαντική αλλαγή όμως που πέρασε εν μια νυκτί από την οποία θα επηρεαστούμε άμεσα και εμείς ως φοιτητές και μελλοντικοί ειδικευόμενοι είναι η καθιέρωση πανελλήνιων εξετάσεων για τη λήψη της ειδικότητας καθώς και βαθμού ειδικότητας: καλώς, λίαν καλώς και άριστα.

Η συγκεκριμένη αλλαγή δεν είναι κάποια πρωτοτοτυπία αλλά αποτελεί κομμάτι της πρότασης του ΚΕΣΥ σύμφωνα με την οποία όπως είχε δηλώσει ο κ. Μάρκου «ο ειδικευόμενος θα είναι εκπαιδευόμενος και όχι εργαζόμενος» .Η πρόταση αυτή περιλαμβάνει όχι μόνο τις πανελλήνιες για τη λήψη της ειδικότητας αλλά και άλλες επιθετικές αλλαγές πχ ατομικός φάκελος ειδικευόμενου,διδακτικές μονάδες ,κύκλοι εξετάσεων μέσα στην ειδικότητα κλπ ,αλλαγές που αν κρίνουμε από το πόσο αστραπιαία πέρασαν οι  πανελλήνιες στο τέλος της ειδικότητας, πιθανότατα θα επιχειρηθούν να περαστούν τμηματικά σύντομα.

Με τις πανελλήνιες λοιπόν, οι οποίες έρχονται να υποκαταστήσουν τις νομαρχιακές εξετάσεις που δίνονταν μέχρι πρότινος στα νοσοκομεία, οι ειδικευμένοι θα χαρακτηρίζονται όχι πλέον απλά επαρκείς αλλά ο βαθμός «καλώς, λίαν καλώς και άριστα» θα τους συνοδεύει εφόρου ζωής και μπορεί να δημιουργεί διαφορετικές ταχύτητες εργαζόμενων. Επίσης οι εξετάσεις αυτές θα δίνονται μόνο τέσσερρις φορές τον χρόνο και όχι όποτε ο ειδικευόμενος ολοκληρώσει την ειδικότητά του, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Παράλληλα, ανοίγει τον δρόμο στο να μετατραπούν οι εξετάσεις σε διαγωνισμό στον οποίο θα περνά συγκεκριμένο ποσοστό εξεταζομένων, δομώντας ένα ανταγωνιστικό τοπίο μεταξύ των νέων γιατρών. Αυτό συντελεί στο να καταρρεύσει το επιχείρημα ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις θα είναι πιο αξιοκρατικές αφού σε αυτό το ανταγωνιστικό κλίμα θα εντείνεται η διαπλοκή και η προσπάθεια σύναψης σχέσεων με τους καθηγητές οι οποίοι βάζουν τα θέματα. Τα νοσοκομεία τα οποία θα εκπαιδεύουν τους «άριστους», πιθανότητα θα είναι τα πιο περιζήτητα για την ειδικότητα, αλλά θα αποτελούν και κέντρα διαφθοράς. Ήδη η καθημερινότητα ενός ειδικευόμενου, όπως έχουμε διαπιστώσει και στις κλινικές μας, είναι ασφυκτική, αφού επιφορτίζονται το σύνολο σχεδόν του θεραπευτικού έργου και το διδακτικό έργο ενίοτε.

Παράλληλα, στα δημόσια νοσοκομεία η κατάσταση είναι οριακή. Μόνιμες ελλείψεις ιατρικοφαρμακευτικού υλικού καθώς και ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, απαγορευτικός χρόνος αναμονής για εξετάσεις και χειρουργεία, περιορισμός κλινών και στελέχωσης της ΜΕΘ, όπως έδειξε και η πρόσφατη παράλυση της εφημερίας του Αττικού. Όλα αυτά βέβαια έχουν απώτερο σκοπό την αποδυνάμωση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και τον εξαναγκασμό των ασθενών να προσφεύγουν στα ιδιωτικά κέντρα υγείας και τα απογευματινά ιατρεία επί πληρωμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να δείξει ένα αριστερό προσωπείο, συγκροτώντας  ένα μίνιμουμ παροχών για τα πολύ χαμηλά στρώματα, και υποσχόμενος ότι θα καταπολεμήσει την διαπλοκή (πρόσφατη διάλυση ΚΕΕΛΠΝΟ). Ωστόσο, τελικά υποβάθμισε ακόμα περισσότερο το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας, αφού για οποιαδήποτε παραπάνω παροχή ο ασθενής υποχρεούται να πληρώσει και κατέληξε να νομοθετεί επιθετικές αλλαγές που εντείνουν όλα τα παραπάνω.

Αυτοί, βέβαια, οι οποίοι θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της κατάστασης αυτής θα είναι κυρίως οι ειδικευόμενοι, δηλαδή εμείς σε λίγα χρόνια, γι’ αυτό και δεν πρέπει να μας αφήσουν αδιάφορους. Ο Σύλλογος μας τα προηγούμενα χρόνια είχε αντιταχθεί σε νομοσχέδια όπως αυτό που εισήγαγαν εξετάσεις στην ειδικότητα αφού εντατικοποιούσαν πλήρως την εργασία των ειδικευόμενων και ενέτειναν την εξάρτηση από τους καθηγητές. Να σημειωθεί εδώ ότι στο τελευταίο ΔΣ από το οποίο καλέστηκε η γενική συνέλευση του συλλόγου μας, η μόνη πολιτική δύναμη η οποία δεν πήρε θέση ενάντια στις εξετάσεις για την ειδικότητα και ουσιαστικά τάχθηκε υπέρ με την τοποθέτησή της ήταν η πρώτη δύναμη της σχολής μας , η Νέα Προοπτική.

Το σύνολο της πρότασης του ΚΕΣΥ,που πιθανότατα θα μας απασχολήσει σύντομα και θα αποτελέσει κόμβο των συλλογικών μας διεκδικήσεων ενάντια σ΄αυτό ειναι:

Θέσπιση  ατομικού φακέλου ειδικευομένου(logbook):  θα μπαίνει ως προϋπόθεση για να δώσεις εξετάσεις για τον τίτλο ειδικότητας. Αυτό είναι ένας τύπος απουσιολογίου για το κατά πόσο έχει εκπαιδευτεί ή όχι σε διάφορες κλινικές δεξιότητες. Αυτό φυσικά θα έχει ως άμεση συνέπεια να παρακαλάμε και να τρέχουμε ως μελλοντικοί ειδικευόμενοι πίσω από τον αντίστοιχο καθηγητή αντί να είναι αυτονόητο ότι αυτός θα έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης

Διδακτικές μονάδες : Θα κατοχυρώνονται από τη συμμετοχή σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια-φυσικά όχι δωρεάν- τα οποία διοργανώνονται από φαρμακευτικές και ιατρικές εταιρείες.Άρα, παράλληλα με την ειδικότητα μας θα πρέπει να τρέχουμε και από συνέδριο σε συνέδριο για να συγκεντρώσουμε τις απαραίτητες διδακτικές μονάδες

Αλλαγές στις εξετάσεις: Ενώ μέχρι τώρα έδινες εξετάσεις μόνο όταν τελείωνες την ειδικότητα, πλέον είναι πιθανό να  εξετάζεσαι και κατά τη διάρκεια της ειδικότητας, όταν ολοκληρώνεις κάθε κύκλο ειδίκευσης, και μάλιστα έως και 3 φορές μέσα στο χρόνο.

Άλλη μια πρόσφατη αλλαγή στο καθεστώς της εργασίας των γιατρών που εισήγαγε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας ακόμα και στον κλάδο της υγείας είναι η σύναψη διετών συμβάσεων επικουρικών γιατρών. Με τη λήξη αυτών των συμβάσεων οι γιατροί απολύονται, και μάλιστα χωρίς να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους. Συνεπώς, ο νέος γιατρός θα ζει συνεχώς υπό το φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, χωρίς να ανοίγουν θέσεις-τουλάχιστον άμεσα-για μόνιμες προσλήψεις στο ΕΣΥ. Γι αυτό το λόγο είδαμε πρόσφατα τους επικουρικούς να κινητοποιούνται μαζί με τους αναπληρωτές για παρόμοιες αλλαγές που καθιερώθηκαν και σε αυτούς.

Όλα τα παραπάνω φαίνεται να μετακυλίουν την ευθύνη εξειδίκευσης στον ίδιο τον ειδικευόμενο , θα ζει διαρκώς στην πίεση, την ανασφάλεια και την εξατομίκευση. Εμείς δε δεχόμαστε να συμβιβαστούμε με αυτήν την προοπτική και έναντι του ατομικού επιλέγουμε έναν άλλο δρόμο. Γι’ αυτό και διεκδικούμε συλλογικά:

–Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις πανελλήνιες στο τέλος της ειδικότητας

–Μαζικές προσλήψεις προσωπικού στο ΕΣΥ και κάλυψη των οργανικών θέσεων με μόνιμο προσωπικό. Να μην απολυθεί κανένας επικουρικός!

-Δημόσια και δωρεάν υγεία και φαρμακευτική περίθαλψη για όλους

-Ειδίκευση και δουλειά με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΦΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ στη 1 ΣΤΟ ΑΜΦ.ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ

Μετά τα πανεπιστήμια, έρχονται τα νοσοκομεία

Μετά τα πανεπιστήμια, έρχονται τα νοσοκομεία

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ευαγγελίζεται την έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια και προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ένας προοδευτικός  και ταυτόχρονα ικανός διαχειριστής της «μετά τη λιτότητα» εποχής, η πραγματικότητα στην κοινωνία αλλά και συγκεκριμένα η κατάσταση στο χώρο της υγείας αρκούν για να διαψεύσουν αυτή την αφήγηση. Αυτές τις μέρες μάλιστα κατατίθεται προς ψήφιση στη βουλή ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα από το Υπ.Υγείας το οποίο με πρόσχημα κάποιες υποτιθέμενες προοδευτικές αλλαγές (πχ υποχρεωτική αναγραφή τιμοκαταλόγου υπηρεσιών στα ιδιωτικά νοσοκομεία, ίδρυση χώρων εποπτευμένης χρήσης ναρκωτικών κλπ) έρχεται να διαιωνίσει τα προβλήματα ενός ΕΣΥ που καταρρέει αντί να τα επιλύσει. Εκτός αυτού δημιουργεί ένα πλήθος από νέους οργανισμούς και φορείς με ασαφή λειτουργία, νέα τμήματα στο υπουργείο υγείας κλπ αποδεικνύοντας ότι έχει καταρτιστεί στη βάση πελατειακών σχέσεων και αποκόμισης εκλογικών ανταλλαγμάτων.

Συγχωνεύσεις νοσοκομείων

Ένα από τα αιώνια προβλήματα του ΕΣΥ, το οποίο υπάρχει ήδη από τη συγκρότησή του είναι η υποστελέχωση των νοσοκομείων σε προσωπικό και κλίνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάσταση στη ΜΕΘ του Αττικού νοσοκομείο στο οποίο πριν ένα μήνα μπλόκαρε η Γενική Εφημερία επειδή δεν υπήρχαν διαθέσιμα κρεβάτια! Οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν απαράδεκτες συνθήκες ,με τα ράντζα να αποτελούν πλέον και αυτά πολυτέλεια, μια κατάσταση άλλωστε που και εμείς έχουμε λιγότερο ή περισσότερο παρατηρήσει σε αρκετά νοσοκομεία στα οποία ασκούμαστε στα κλινικά έτη. Με το καινούριο αυτό νομοσχέδιο λοιπόν συγχωνεύονται περίπου 30 νοσοκομεία Αθήνας και επαρχίας και το προσωπικό τους μετακινείται στα όμορα νοσοκομεία. Επίσης επιτρέπει την ίδρυση μεγάλων ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών με πάνω από 150 κλίνες, ενώ τα αντίστοιχα μεγάλα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία τα χαρακτηρίζει άσυλα και προβλέπει την σταδιακή κατάργηση και αντικατάστασή τους χωρίς την ύπαρξη κατάλληλων υποδομών.

Αλλαγές στα ιδιωτικά νοσοκομεία

Είμαστε εξοικειωμένοι με το γεγονός ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων υποτιμούν σταδιακά τμήματα του ΕΣΥ προκειμένου είτε να εκχωρηθούν κομμάτια του σε ιδιώτες, είτε κυρίως να νομιμοποιηθεί η επί πληρωμή παροχή υπηρεσιών υγείας από ιδιωτικά νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα. Με το νέο νομοσχέδιο, τα ιδιωτικά νοσοκομεία εκτός του ότι θα υποχρεούνται να αναγράφουν τιμοκατάλογο για τις υπηρεσίες τους, εντάσσονται στο σύστημα εφημεριών (ειδικά για έκτακτες καταστάσεις). Δεν διευκρινίζεται αν αυτό θα καλύπτεται από το ασφαλιστικό σύστημα και τα έκτακτα περιστατικά θα νοσηλεύονται δωρεάν, ούτε αν θα καταβάλλονται υπερωρίες στους εργαζόμενους γιατρούς κλπ οι οποίοι ήδη δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Εμείς σίγουρα δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας να εργάζεται σε τέτοιες συνθήκες με ελαστικές σχέσεις και χωρίς την δυνατότητα να παρέχουμε ουσιαστική δωρεάν περίθαλψη σε ασθενείς είτε καταλήξουμε να εργαζόμαστε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό νοσοκομείο.

Ατομικοί φάκελοι ασθενών

Πέραν αυτών των αλλαγών που αφορούν την αναδιάταξη του τοπίου στα νοσοκομεία προβλέπονται και άλλες που αφορούν την ασφάλιση και την συνταγογράφηση φαρμάκων σε ασθενείς. Καθιερώνεται ατομικός φάκελος ασθενούς στον οποίο θα αναγράφονται εξετάσεις και φάρμακα υψηλού κόστους (ογκολογικά) και αυτό αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπει πλαφόν σε απαιτούμενες εξετάσεις ή φάρμακα για χρόνια και σοβαρά νοσήματα με όλες τις επιπτώσεις που αυτό μπορεί να επιφέρει για την υγεία ενός ασθενούς. Πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει καθηγητές στις κλινικές μας να προωθούν ένα μοντέλο περίθαλψης χαμηλού κόστους και χαμηλής ποιότητας ,ενώ η μη περίθαλψη ανασφάλιστων κλπ ήταν κομβική μεταρρύθμιση που πρότειναν πολλά παλιότερα επιθετικά νομοσχέδια για την υγεία.

Χώροι εποπτευμένης χρήσης ναρκωτικών

Τέλος στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπεται η δημιουργία χώρων εποπτευμένης χρήσης ναρκωτικών, η οποία γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ως προοδευτική και ως υποτιθέμενη λύση του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης. Κάτι τέτοιο προφανώς δεν επιλύει το συγκεκριμένο πρόβλημα αφού δεν προβλέπεται παράλληλα η στελέχωση δομών πρόληψης απεξάρτησης και επανένταξης (18 άνω), η ενίσχυση της δημόσιας ψυχικής υγείας καθώς και γενικότερα η κοινωνική προστασία των τοξικοεξαρτημένων ατόμων. Μας φαίνεται αμφίβολο λοιπόν το πόσο προωθητικό θα είναι να δημιουργηθούν απλά χώροι στους οποίους θα γίνεται «ασφαλής» χρήση και υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για τις συνθήκες στις οποίες θα εργάζονται οι υγειονομικοί που θα εποπτεύουν την χρήση.

Το προηγούμενο διάστημα είδαμε συναδέλφους μας επικουρικούς γιατρούς να κατεβαίνουν στο δρόμο μαζί με αναπληρωτές καθηγητές για τις συνθήκες ελαστικής εργασίας, την επισφάλεια που αντιμετωπίζουν ακόμα και αν έχουν ένα πτυχίο στα χέρια τους και γενικότερα τις επιθετικές αλλαγές που προωθούνται π.χ. ατομικός φάκελος προσόντων στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περσινές κινητοποιήσεις των επικουρικών γιατρών ενάντια στην μη ανανέωση των συμβάσεών τους μετά από 2 χρόνια που παρέμεναν παράλληλα απλήρωτοι. Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένα άλλο σχέδιο νόμου το οποίο έχει προταθεί από το ΚΕΣΥ προβλέπει μεταξύ άλλων την δημιουργία ατομικού φακέλου προσόντων και για τους γιατρούς κατά την διάρκεια της ιατρικής εκπαίδευσης στην ειδικότητα. Αυτό χρωματίζει ένα τοπίο στο οποίο θα είναι αναγκαίο καθένας από εμάς ως νέος ειδικευόμενος να περιφέρεται από σεμινάριο σε σεμινάριο, να λειτουργεί ως πολυεργαλείο για να καλύπτει κενά σε δημόσιο νοσοκομεία με ή χωρίς παραπάνω αμοιβή και να ανταγωνίζεται τους συναδέλφους του, προκειμένου να πάρει την ειδικότητά του.

Παρότι μπορεί να είμαστε ακόμα φοιτητές η διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς προοπτικής, ειδίκευσης και εργασίας δεν μας αφήνει αδιάφορους ακριβώς γιατί σε λίγα χρόνια θα αποτελεί πρωταρχικό μας πρόβλημα και όχι μόνο από αλληλεγγύη προς μεγαλύτερους συναδέλφους μας. Επομένως, κρίνουμε απαράδεκτη κάθε προσπάθεια αλλαγής της δημόσιας υγείας και της διάρθρωσης του ΕΣΥ που απλά μπαλώνει τρύπες ή αφήνει περιθώριο για επικίνδυνες αλλαγές.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ/ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙ.Σ. Π.Α.Φ. εαακ